ENT DOC. ear nose throat dokkie.

Na de verjaardag is op zondag Jurre met Tjeerd vertrokken naar ziekenhuis, half 5 binnen zijn. Dat was al niet zo volgens het verplegend personeel, hij had er al om 2 moeten zijn. Ik had dat geregeld, maar de mevrouw aan de balie had mij dat toch echt gezegd, en bovendien, goddank, op het opname formulier geschreven, dus kreeg ik es niet de schuld, pjoe…

In de kamer bleek een niet zo appetijtelijke moeder bezig met allerlei onsmakelijkheden, en Tjeerd being Tjeerd eiste een andere kamer, dat kon, a raison bijna 500 dollar, cash, en toen hadden ze een kamer alleen, vette upgrade, Tjeerd kreeg nog steeds geen koffie haha.

Maandag was Jurre om iets over 8 aan de beurt, ik was op school met Suze en Tjeu, één brok zenuwen en iedereen leefde mee daar… gelukkig hoorde ik al gauw van Tjeerd dat hij terug was en dat hij zijn oogjes open had gedaan, en dat het wachten was op naar de kamer terug mogen. Opluchting 1… na nog meer wachten gehoord dat behalve zijn keelamandelen, ook zijn neusamandel was verwijdert, en dat alles goed was gegaan.

Om 3en die dag waren ze thuis, Jurre was een klein dweiltje ellende,….wilde absoluut niks drinken en ook geen ijsjes welke we in tig soorten maten geuren en kleuren hadden gekocht… we hebben hem ongeveer twee dagen met tweetjes gedwongen te drinken, heel nare “gevechten”, Tjeerd em vastklemmen en ik em spuitjes water in zijn mond doen, en dan beiden alles dichthouden zodat ie wel moest slikken. Ja wat dan? Zonder eten gaat best, maar zonder drinken? En hier in dit klimaat al helemaal, ik zag alweer uitdrogingsellende aan komen…

Suze was uit school reuze lief voor hem, en Tjeu, je zult het niet geloven, elke keer als Jurre jammerde (echt huilen heeft ie niet gedaan) kwam ie aangekropen, ging aan de bank staan en legde zijn hoofdje op Jurres benen of vlak bij zijn hoofd,…het was zo aandoenlijk, zo naar als Jurre zich voelde, hij aaide dan Tjeu even over zijn hoofdje en dan was het goed. Hoe ze elkaar begrepen…..

Hij sliep tussen ons in, en vanaf nacht 1, hij slíép….ongelofelijk. geen gedraai en gedoe, geen snurken, geen stokkende ademhaling, alleen maar diepe rust….. werkelijk. Ik kon er niet van slapen, heb bijna de hele nacht naar em gekeken en geluisterd naar dat rustig slapende mannetje…

Na drie dagen tevergeefs creatief denken en koken had ik verse tomatensoep gemaakt, met veel extra bouillon blokjes. Dit zo gelaten voor ons, en voor Jurre de soep in de blender met een berg ijs, op tafel gezet in een “cars” beker met een rietje. Eerst was het nee, maar na een voorzichtig slokje was het zo op! En eerlijk waar, je zag hem met het uur beter worden, ik denk dat ie wel anderhalve liter soep op had, en toen had ie dorst! (ja gek hè met zoveel zout, wij allemaal haha)… gelukkig!

Afgelopen maandag de 17e terug naar de kno arts, ent is dat hier. Een ramp altijd want met afspraak kan je nog altijd minstens anderhalf uur wachten. En nu was ik alleen met 3 (andere keren met Tjeerd gelukkig, want toen werd de afspraak voor Jurres opereren gemaakt, werden Suzes oren schoon gespoten, wat een drama was dat ook….) hou ze maar stil en braaf zolang,…mij lukt het niet, sorry.
We waren om 4 uur aan de beurt, ipv kwart voor 3, gelijk uit school huphup, want je zal zien als je later komt dat er iemand voor je gaat… maakte me uiteindelijk niet uit want Suze der oren bleken ok, dus geen neus ampullen meer, en Jurres keeltje geneest goed zei ie, dus ik was allang blij. Over een dag of tien weer zwemmen, in de zee mocht al wel…..

Afgelopen woensdag om 5 uur met hun twee naar de zee geweest, zo blij allebei, fijn!
En vrijdag met Suze en Tjeu naar Offringa, de kinderarts, Suzes controle, het was helemaal super met haar longen, maar stoppen met haar puf mochten we nog een paar weken niet, er zijn op dit moment veel kinderen met ademhalingsmoeilijkheden (en ook opnames) ivm het weer, dus hij adviseerde nog even te wachten en dan maar proberen hoe het zonder gaat! Tjeu ook onder de loep, die heeft last van eczeem in armholtes en op enkeltjes, of meer hitte uitslag. In elk geval hebben we daar nu ook zalfjes voor en een speciale zeep. En tis nu al minder……. Misschien moet ik Offringa es vragen naar mijn arm te kijken……