roggen huggen en haaien aaien.

Na de hoogmoed komt de val (laten we hopen hier op SXM), maar in dit verhaal, kwam de (water)val eerst en dan de moed…want een paar meter verderop is de Dolphin Cove, waar je dus oa voor stevige bedragen, een dolfijn kan kussen…wat je dan braaf gaat doen als goeie mam en pap, en waar dan minstens de helft van de kinderen weigert te kussen, luchtkussen waar je niet op springt a raison 70 dollar,..jippie…

Maar eerst naar haaien aaien gaan kijken, wij hadden een armbandje (betaald) waar ons dolfijnkusnummer op stond en wat ons “recht” gaf op andere zaken, zoals dit. Het hele park(je) was een beetje in piraten sfeer, maar der bleek er 1 rond te lopen, echt-met-zonder-been, en die zei” graauwwww” en Suze vloog onder een bankje en Jurre begon te huilen. Suze volgde het hele haaien aaien maar halve bak want ze vertrouwde de vent voor geen cent, Jurre wilde er alleen mee op de foto als ik em vasthield. Nah nah wat een schijterds…

Toen was het mijn beurt want ik mocht in het water met Suze en Jurre, rog vasthouden en foto maken ( en video), die je later voor, de-Efteling-is-er-niets-bij-prijzen kon gaan kopen, wat bij ons dan steevast “ruzie” is, want Tjeerd vindt het te duur, en ik ook maar denk dan, ach ja, gaan we dit ooit weer doen? Compromis twee foto’s, waar we tot St Juttemus op moesten wachten bij the way..

Daarna kon je nog snorkelen daar, maar de kinderen hingen zo op me dat ik meer water binnen kreeg dan dat ik adem kon halen, laat staan wat kon zien onder water.
Tjeu tukte wat en na om/aankleden wandelingetje de jungle in, waar Tjeerd en ik vooral vogels op ons hoofd moesten zetten want dat vonden ze alle drie een giller....

Onze beurt om dolfijnen te zoenen, hele verhalen vooraf wat je wel en niet mag doen, ringen en armbanden/horloges, af, Tjeu tevreden houden en wij naar rijtje 1, “onze” dolfijn heette jawel: Alexander.
Je moest de steiger af, zeg maar paar trapjes en dan stond je iets meer dan kniehoog in het water op een vlonder. Ik sprong al meteen want ik werd gebeten. De dolfijnen trainer zei dat dat kon ja, bepaalde visjes daaro die dat deden.
Blijkbaar hadden ze het alleen op vrouwen voeten en enkels, want behalve de dame die naast mij stond had er voor de rest niemand last van. Wij deden vast raar in de ogen van de anderen…

Alexander deed kunstjes op commando van ons voor ons, spatte ons onder en op zijn laatst mocht ieder em zoenen, Jurre deed het mooi niet, Suze na veel geneuzel wel, niet zoals de fotograaf wilde maar ok, en ik deed het, van de ene op de andere voet stampend vanwege die visjes, mee, en ging ook nog af en toe trapje op en af naar Tjeu in de buggy, tut weg, koek weg, fles weg…. T was grappig, maar Suze had er liever mee gezwommen, meldde ze. (mocht niet hoor, te klein!)
(ietsje) aankleden……

Nog een zee komkommer aaien, die meer de kleur hebben van een aubergine trouwens, een zee ster, egels en allerhande slakkies, met uitleg van een hele lieve dame, en toen op naar het strandje om te zwemmen en wat te drinken. Uhhh. Geen van de barretjes waren open en vanaf het zand waren het vooral veel stenen…maar Jurre moest er toch in natuurlijk, sja en dat ze dan niks willen verdienen.. Ah, correctie, we moesten nog op de foto’s wachten, wat nooit langer dan 20 min…duurde, maar toevallig bij ons net wel…anderhalf uur of zo. Das lang op vakantie hoor zonder een lekker drankje.

Terug bij hotel zwemmen, eten, drinken zwemmen, wassen, aankleden, eten en krabbenrace. Suze kreeg geld van een moeder en won prompt, en verloor het net zo hard weer bij de volgende race. Heel beteuterd, en heel nadenkend snoetje (en ik die mamma gaan betalen), misschien dat ze ook op mijn leeftijd ook kan zeggen nog nooit in een casino te zijn geweest! Dansje en effe pingpongen en een flessie en naar bed!