TORTOLA, eerste eiland BVI's

Vrijdag 1 Juli., taxi was er om 8.10, tuurlijk moest ik ’s morgens nog een was draaien meende ik, dus even wachten tot die klaar was en hing, en toen op naar het vliegveld, we zouden om 9.55 met LIATT vliegen naar de BVI’s (spreek uit, bievie-ai), oftewel, The British Virgin Islands, Britse maagden eilanden, en nog preciezer, vlucht naar Tortola
Kinderen happy de peppy, yeuhhh vlieguh, ik nog niet zenuwachtig, dat kwam pas later, haha. Maar 10 minuten vertraging, naar vliegtuigje lopen, en een ge-emmer om plek te vinden, we zaten namelijk allemaal apart. Maakt niet uit dat je geboekt hebt dit of dat, wie het eerst binnen komt kiest de beste plek etc. De stewardess, een kind van 18? hielp letterlijk niets, maar ik pikte toch echt niet dat de kindertjes alleen zouden moeten zitten???? Uiteindelijk stond iemand op die mopper mopper al 3 keer verhuist was.. Moet je bij LIATT zijn, niet bij mij. Vliegen was het wel een half uur, want mijn God wat is dat lang in zo’n klein ding met propellers, buiten regen en wind, dus gezwap van links naar rechts en onder en boven, ik geloof dat ik uit te wringen was binnen een minuut na opstijgen…Suze had de hele weg gelachen om de hobbels volgens Tjeerd, zo moeder zo dochter níet gelukkig.
Bijna bij Tortola was het beter weer, en uitstappen in de zon. Toen kregen we pas de immigration forms, lekker handig, geen tafels en geen stoelen, op de grond zitten dus, 4 keer alles invullen en errug errug uitgebreid aan vragen, Suze moest plassen, Jurre wilde daar niet zitten, kortom dat was niet grappig, duurde meer dan een uur, en dat voor 40? mensen? De man van de douane zei dat ze al tig keer hadden gevraagd en gepoogd LIATT dat anders te laten doen, lees: in het vliegtuig. Maar nee. Hij vond het ook vervelend. Zag ondertussen dat mensen zelfs boodschappen mandjes als bagage (koffers) mee hadden, das slimmer, want wij hadden twee koffers, overgewicht, en ja hoor maar liefst 80 dollar boete. Hadden we net zo goed een grotere auto kunnen huren, en dus nóg een koffer, duh.
Bleek ons een taxi op te halen en de auto bij het hotel te zijn. Oh, dat was niet de afspraak……. We zouden zelf vanaf vliegveld gaan, konden we gelijk rondkarren, boodschappie doen,..helaas…Hadden we gewoon 4 koffers mee kunnen nemen, haha… hup in de bus, je land op een ander eiland; Beef island, jawel, met een brug verbonden aan Tortola. Het zijn een hele haffel eilanden (dicht en ver) bij elkaar, en uitermate geschikt om tussen te varen/zeilen met je eigen bootje, het zijn eilanden en jes vol met “yaughties” en wannebees zoals wij… Tortola is het hoofdeiland met de hoofdstad Road Town. Toen we daar vanaf Beef island (helemaal rechts op de kaart, de tocht ging naar links op de kaart) zagen we waarom, tis meer Road dan Town, echt niet veel aan. 80 % van de hele BVI bevolking 23.500 woont en werkt op dit Tortola, dat Spaans is voor tortelduif, die rondkoerden toen Columbus aankwam in 1493. Ik vind de volledige naamgeving wel veel mooier; Santa Ursula Y Las Once Mil Vírgines, naar de de prinses die in de 4 eeuw werd vermoord in Keulen met 11.000 maagden ja. jawel, waar je zo leuk kan shoppen tegenwoordig, maar ze was gevlucht uit Engeland… (voor de liefhebbers, zie onderstaand toegevoegd stuk over haar verhaal, feit of fictie).
We dwalen af en reden verder, het eiland is ongeveer 22,5 km lang en zelden breder dan 3 km, en de behoorlijke bergen lopen zeg maar de zee in, weinig platteland dus! Busje had het heftig met naar boven en beneden rijden, de wegen zijn hier dus vol bochten en pieken en dalen, en alles tussen prachtig groen. Suze deed een dut met Lisa en bij hotel stond ons klein autootje klaar. Onze kamer was geweldig, prachtig uitzicht op vele eilanden, een woonkamer in blauw met keuken, een badkamer en twee slaapkamers. Ruimte zat voor verstoppertje en weet ik het wat, wat ernstig nodig bleek want we kregen nogal wat slecht weer hierzo, helaas….ik heb mezelf zelfs in het badkamer kastje onder de wastafel verstopt…wat je al niet doet om de boel vrolijk te houden.. de baby vond het duidelijk minder grappig dat opgepropte wachten.
Nou allen in de mini zoekzoekwaarisie?.., hop rondje eiland, nou ja, Cane garden Bay, vanaf ons hotel gezien terug naar links boven op de kaart gereden, en op een gegeven moment rechtsaf, via Road Town weer terug, soort cirkeltje gereden. In Cane garden boodschappen gehaald. So. Nou, wie denkt dat ze hier (SXM) duur zijn moet daar eens heen, allememaggies, geen wonder dat er geen gewone hond naar d BVI’s gaat, alleen de luxe zeiljachtpoedels. En wij. Omdat wij nou eenmaal veel eilanden willen zien, en niet in eerste instantie Miami oid, wat overigens om naar toe te vliegen bijna net zo duur is vanaf hier als naar Tortola, is dat niet idioot? Dat geldt voor het vliegen naar zo’n beetje alle eilanden in de buurt, belachelijk gewoon, en dom, zo gaat het geld uitgeven aan elkaar/op elkaars eilanden jammerlijk over in geld brengen naar Amerika. Om maar niet te spreken over het feit dat mensen hier dus een fortuin moeten betalen om even naar hun familie een eilandje of 3 verderop te kunnen gaan…is toch erg?
De bevolking spreekt duidelijk ENGELS, wat ik een week lang een verademing vond, geen, I aks joe, maar Excuuuuse me, en nooit nog es moeten vragen wát iemand nou eigenlijk zegt.
Helaas Els, twas meteen eten koken want het wérd me een noodweer, tropical stormpje nummer 1…gelukkig hebben we al zoveel ervaring met het weer hier dat we van alles hadden ingeslagen. Later sloeg er wel meer in, maar dat was de bliksem, op Jost van Dijk, eilandje waar we op keken. We zijn “gewoon” gaan slapen, na de rituele beddendans. Morgen zien we het wel weer…t weer…


de legende van St.-Ursula en de 10.000 maagden


De legende van de H. Ursula werd vanaf de 9de eeuw flink aangedikt en opgesmukt door het volksgeloof om in de 13de eeuw haar min of meer definitieve vorm te krijgen in de beroemde "Legenda Sanctorum" of "Legenda Aurea" (Latijn voor: Gouden Legenden), een verzameling van heiligenlevens en -legenden, geschreven door de Italiaanse dominicaan en latere aartsbisschop van Genua, Jacobus de Voragine. Dit boek was zo onverwacht populair dat het in de loop van de 14de eeuw werd vertaald in alle Westeuropese volkstalen, in 1358 ook in het Westvlaams (nog gedeeltelijk bewaard in het Brugse St.-Janshospitaal).
Volgens deze legende was Ursula een bloedmooie prinses, dochter van de vrome christelijke koning Notus, die leefde in de 4de eeuw in Dumnonia (het huidig graafschap Cornwall in het uiterste zuidwesten van Engeland). Ze werd door de heidense koning van Engeland ten huwelijk gevraagd voor zijn zoon Aetherius (met de heidense naam Conan), gouverneur van Armorica (Bretagne). Volgens de oudste versie van de legende weigerde Ursula te trouwen met een heiden, wilde ze haar maagdelijkheid bewaren en sloeg ze op de vlucht samen met 11.000 maagden.

In de 2de variant van de legende ging Ursula wél akkoord, maar stelde 3 voorwaarden: ten eerste vroeg ze een uitstelperiode van 3 jaar, waarin haar toekomstige bruidegom het christelijk geloof kon bestuderen en zich laat dopen; ten tweede wilde ze een bedevaart ondernemen naar Rome; ten derde wenste ze een groep van 10 edele jonkvrouwen als metgezellen, waarbij de 11 elk afzonderlijk werden vergezeld door 1000 maagden, in totaal dus 11.000 maagden.
De bedevaart bracht het gezelschap aan boord van 11 zeilschepen naar een haven in Gallië om er de heidense prins op te pikken, en dan zetten ze koers via de Noordzee en de Rijn naar Keulen.

De droom van de H. Ursula. Vittore Carpaccio, 1493. Venetië, Galleria dell'Academia
In een droom voorspelde een engel aan ursula dat ze bij haar terugkeer in Keulen de marteldood zou sterven. Verder de Rijn 400 km stroomopwaarts varend kwamen ze aan in Bazel en zetten vandaar hun bedevaart te voet verder naar Rome. Daar werden de 11.000 jonge meisjes verwelkomd door de onbekende paus Cyriacus (een jaar na zijn verkiezing zou hij zijn ambt hebben neergelegd waarop de kardinalen hem schrapten van de officiële Vaticaanse pausenlijst).

Bij hun terugkeer stapten Ursula en haar uitgebreid gezelschap in Bazel weer in hun boten en zetten koers naar Keulen. Maar de stad was intussen belegerd door de Hunnen. Koning Attila werd verliefd op Ursula. Maar omdat deze weigerde om met hem te trouwen en haar geloof af te zweren werd prinses Ursula door de Hunnenkoning met een pijl doodgeschoten. Al haar 11.000 gezellinnen én de intussen bekeerde prins Aetherius stierven de marteldood door de pijlen en zwaarden van de Hunnen.



Volgens de hedendaagse (kerk)historici is het zeer omstreden of de H. Ursula echt heeft bestaan. Deze mooie legende wordt afgedaan als pure fictie omdat ze elke geschiedkundige grond mist. Het is niet mogelijk om het historisch bestaan van Ursula en de 11.000 martelaressen van Keulen te bewijzen. Maar het is ook niet mogelijk om te bewijzen dat ze niet hebben bestaan! Eigenlijk ligt het martelaarschap van enkele christelijke maagden in Keulen aan de oorsprong van de veel later ontstane Ursula-legende. Over de naam van de heilige, over haar marteldood in Keulen en over haar uitgebreide schare van 11.000 maagden , en over haar sterfjaar tast men in het duister. Het jaar van Ursula's marteldood variëert in de schriftelijke bronnen: 238, 283, 383 (volgens de zogeheten Clematius-inscriptie), 452 (toen leefde Hunnenkoning Attila) of 640...

Wegens gebrek aan historische bewijzen schrapte het Vaticaan in 1969 het jaarlijkse feest op 21 oktober van de legendarische H. Ursula op de universele kalender van heiligenfeesten. Ze wordt enkel behouden op de feestlijst van het aartsbisdom Keulen, op 4 augustus.

Lullig hoor van dat Vaticaan, weer een feestje minder, maar goed, jullie kunnen in no time effe naar Keulen. En met koppijn en Eau de Cologne weer terug!