Vertrek/aankomst/dag 1 SXM

Dinsdagmorgen was het dan zover: ons vertrek naar Sint Maarten! We zouden om 08.30 uur opgehaald worden uit Hoenderloo door de Schipholtaxi. De chauffeur, een rasechte Amsterdammer Willem genaamd, arriveerde omstreeks 08.00 uur in Hoenderloo. Hij had een Chrysler Voyager bij, terwijl ik toch echt gezegd had dat we gingen emigreren en best veel bij ons hadden. Na ons allerlaatste bakkie koffie (voorlopig) in Hoenderloo en voor Willem waarschijnlijk de eerste uit zijn leven gingen we de taxi volladen. Het bleek er allemaal in te gaan, 4 koffers, kinderwagen en handbagage: pff …. gelukkig. Afscheid genomen van het afscheidscomité, waarvan 1 keurig in pak cq. werkkloffie (Paresto) en ingestapt. Op naar Schiphol en het begin van ons avontuur. Omstreeks 10.35 uur arriveerden we op Schiphol. Willem gauw nog een fotootje van ons gemaakt, waarna we de koffers in gingen checken. Op de instapkaarten stond dat we 40 kg per persoon mee mochten nemen, zodoende hadden we onze koffers echt ramvol gestouwd. Bij de balie bleek dit echter 32 kg per persoon te zijn. Judith had al eens naar Schiphol gebeld en haar werd toen hetzelfde verteld, je hebt gelijk schat! Jaja, ik geef mijn ongelijk ook wel eens toe (niet graag).
Gelukkig zijn onze nieuwe koffers niet van dat formaat dat er een kilootje of 40 aan kleren wel te verstaan in kan, anders zou dat ongetwijfeld gebeurd zijn. De zwaarste was 34 kg. 2 kg overladen, wat een ……, maar ja wat moet dat moet. Een koffer bleek het respectabele gewicht van 18,3 kg te hebben, dus daar moest dan nog maar wat bij. Je moest eens weten wat voor moeite we hebben moeten doen om ze allemaal dicht te krijgen, toch Janny? Uiteindelijk ongeveer 2 kg in een andere koffer en klaar waren de van de Pasjes. Nog even de tijd om wat rustig aan te doen hadden we niet meer, de boardingtime was 11.25 uur en het was inmiddels al 11.05 uur, hetgeen betekende dat we nog moesten sjezen om op tijd in de “vliegauto” (synoniem van Suze voor vliegtuig) te zitten. Op naar gate E18: Suze zo trots als een pauw met haar koeien-Trunky en “Ik vertrek”jurk. Voor de securitycheck (geen probleem) nog even de kindjes verschoond. Om 12.15 uur ofzo zaten we in de KLM 747 met vluchtnummer KL0785 met als eindbestemming Curaçao. Je leest het goed, Curaçao, maar de kist maakte een tussenlanding op SXM. Hier kwamen we om 14.55 uur aan, lokale tijd, wat betekend -6 uur.
De vlucht was goed verlopen. Geen turbulentie gehad of andere rare fratsen meegemaakt. De kindjes hebben zich echt voorbeeldig gedragen, kan ook niet anders met zo’n ouders natuurlijk. Gelukkig was Judith zo wijs geweest om wat extra kleertjes in de handbagage mee te nemen, want dat bleek nodig. In Hoenderloo heerste sinds mijn aankomst d.d. 03 sept. een ware pandemie, bijna het gehele dorp werd geveld door een onbekend virus, dat ook vat had gekregen op fam. Van de Pas. Na Judith, Suze en ikzelf was nu Jurre aan de buurt en uitgerekend op de dag van vertrek. Judith heeft ons mannetje maar liefst 4x moeten voorzien van geheel nieuwe kleding. En dat op een vliegtuigtoilet, chapeau! Jurre zelf bleek eigenlijk nergens last van te hebben en was heel de reis vrolijk en opgetogen.
Op Sxm stond ons welkomscomité klaar, bestaande uit een man (en vrouw) of 8. Ik kreeg gelijk een enveloppe met de borg, die ik had voorgeschoten in mijn handen gedrukt. Gelukkig kan er ook eens iets goed geregeld worden binnen Defensie, was toch een aardig bedrag. Bagage verdeeld in de auto’s en op naar Royal Palm Beach Resort, ons tijdelijk onderkomen. Auto 1 met onze koffers gelijk weg, wij in auto 2 stonden ik denk zo’n half uur te wachten omdat de slagboom, waardoor je het parkeerterrein behorende bij Prinses Juliana Airport dient te verlaten niet werkte. Welcome at Sint Maarten.
Bij het hotel bleek hetgeen we vermoedden waarheid te zijn, er was niet op de kinderen gerekend. Dat betekend er waren geen kinderbedjes en –stoelen op de kamer. Ik had in Nl nog verschillende mailtjes gespendeerd om het feit dat we met 2 kindjes komen. Dat bleek dus voor niets te zijn geweest. Kamer 8220 bleek onze tijdelijke huisvesting. Op de 2e verdieping terwijl de lift niet naar de 2e gaat, ook fijn met een kinderwagen, maar ja. Inmiddels heeft Judith al geregeld dat we de Service elevator mogen gebruiken, die normaal alleen door personeel gebruikt mag worden haha. Ons appartement heeft 2 slaapkamers, 2 badkamers een redelijk ruime woonkamer en een balkon(netje) met Oceanview. Jurre slaapt nu op de badkamer en Suze heeft nu al een ruime kamer voor haar alleen. Het appartement ziet er op zich allemaal goed uit. Onze sponsor (waarvan ik de naam niet noem) had het nodige proviand in huis gehaald zodat we de eerste tijd niet op een houtje hoefden te bijten, waarvoor bij deze nogmaals hartelijk dank. Zodoende konden we al snel op het balkon genieten van een droog wit wijntje en een Carib, heerlijk. ’s-Avonds niet meer weggeweest. Suze vond al die boten en overkomende vliegauto’s allemaal geweldig: “Kijk, vliegauto!” “een, twee, drie, vier, vijf boten”, haha de schat. Zal ze de komende jaren nog druk mee zijn, of beu raken kan natuurlijk ook.
1e nacht allemaal goed geslapen, wel aardig op tijd wakker, uurtje of 5. Toch nog maar even rekken en rond een uur of 06.30 allemaal op. Ik met Suze gelijk naar het balkon en Suze wilde naar het “grote zwembad” hiermee bedoelde ze het hele grote zwembad. Zo gezegd, zo gedaan. Gauw kleren aan en eventjes gaan wandelen en op ontdekkingstocht. Het strand, water, de boten, de vliegtuigen, Suze is er allemaal helemaal weg van.
Gelijk bij aankomst op het vliegveld kreeg ik te horen dat ik morgen, 9 sept. dus, al beëdigd zou gaan worden. Hier stonden verschillende collega’s van te kijken, aangezien er bij hen een aanzienlijk langere termijn verstreek alvorens dat geschiedde. Om 10 uur moest ik bij het OM zijn. Onze sponsor zou me tussen 09.00 en 09.15 uur ophalen bij het Hotel. Hij was er om 09.05 uur geloof ik en het verkeer viel heel erg mee waardoor we een half uur te vroeg waren. Dat bood ons mooi de tijd voor wat anders, toestemmingspapieren die de eigenaar van “ons huis” moest tekenen afgooien bij de makelaar. De eigenaar moet namelijk toestemming geven om het pand, gas, water, electriciteit en internet aan te mogen sluiten. De makelaar zou de eigenaresse die avond zien, zodat we de getekende papieren de ochtend erna weer op konden halen.
Om 10.20 uur zat de beëdiging erop. Samen met mij legden nog 7 collega’s de ambtseed cq. –belofte af. De Hoofdofficier hield nog een praatje en wenste ons allemaal veel plezier, succes en vooral veiligheid toe. Zelf heb ik verklaard en beloofd hetgeen werd voorgelezen te zullen doen (en laten). Beëdigd en wel ging ik weer op weg naar huis.
Samen met sponsor nog wat nuttige bezienswaardigheden afgegaan, waarna ik om 12.30 uur weer bij de rest van de family was. De kindjes lagen er toen al in en hebben goed geslapen. Op ons appartement hebben we geen internet, daarvoor moeten we in de lobby zijn. Zodoende ben ik na de Nl koffie (lekker!!!) naar beneden gegaan om wat mail te lezen en versturen.
Rond een uurtje of 15.30 uur met z’n allen naar het strand geweest. Judith was er tijdens mijn afwezigheid met de kindjes al geweest. Suze en Jurre vonden en vinden het helemaal geweldig, al dat water en zand. We hadden al wat pakketjes vooruit gestuurd met zwembanden enz. Deze kwamen nu goed van de pas. Tot ongeveer 17.45 uur op strand gebleven, eigenlijk veel te lang, gezien etenstijd van Suze en Jurre, maar ja. Douchen, aankleden en de kindjes eten. We hadden al besloten deze eerste dagen in ons appartement maar uit eten te gaan. Om ongeveer 19.00 uur staken we de straat over naar “The Warf”. Hier hebben we heerlijk gegeten en ook nu waren Suze en Jurre weer uitermate lief. Jurre bijna heel de tijd geslapen in de kinderwagen. Rond een uur of 9 waren we weer op de kamer. Allebei de fles, al dan niet met pap en naar bed. Wij nog eventjes koffie gedronken, wat later een alcoholische versnapering waarna het voor ons ook niet lang duurde dat het kaarsje uitging.
Suze trekt trouwens aardig de aandacht van iedereen, vanwege haar doen en laten en haar uiterlijk. Ze roept iedereen een uitermate vriendelijk “Hello” “Hey” en “Morning” toe, waarna een reactie vaak niet lang op zich laat wachten. Ze kan zelfs al van 1 tot 10 tellen in het Engels. We hopen volgende week te kunnen schrijven dat ze dan dat rijtje ook kan schrijven………..
Tot zo ver ons vertrek, de aankomst en de eerste volle dag SXM!!!