St. Kitts and Nevis, weerwatverder..
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Tjeerd, Judith, Suze en Jurre en Tjeu
12 Februari 2011 | St. Kitts and Nevis, Nevis
St Kitts en Nevis. Maandag 29 Nov’10
De Carib indianen die oorspronkelijk op St Kitts woonden noemden het Liamuiga, vruchtbaar eiland, en Nevis Ouali, land met prachtige wateren. Meneer Columbus kwam op zijn tweede reis (1493) naar de “nieuwe wereld “voorbij en noemde het ene eiland St Christopher (zijn beschermheilige), wat verkort Kitts werd, en het ander Nieves, Spaans voor sneeuw, door de eeuwige witte wolken rond de ene vulkaantop. Net als Saba.
Ze zijn de oudste Britse kolonies, al vanaf 1623, en de Fransen kwamen hun snel achterna. Dat vonden de Britten wel ok, samen hebben ze meer dan 2000 Caribs in een dag afgeslacht. Waarom ik dat vertel? Omdat dat gebeurd is op een plek waar we geweest zijn, uiteraard Bloody Point genaamd. Als ik zoiets van te voren weet en ik ben dan op zo’n punt dan zie ik dat allemaal voor mijn ogen gebeuren, heel gek en echt, ik vraag me af of meer mensen dat hebben….
In 1782 kwamen de Fransen met 8000man en pikten het Brimstone Hill fort in na 30 dagen vechten tegen 1000 “gentlemens”. Helaas peanutbutter voor de Fransen kregen de Engelsen het jaar er op via politieke weg de eilanden terug, en vanaf 1850 werd het fort verlaten. We zijn er geweest, het staat op de Unesco lijst en het voelt er zo Engels als maar kan, de stenen, de manier van bouwen, en helemaal af met alle prachtig groene glooiende grasvelden er omheen. Suze vond vooral de kanonnen errug boeiend, ik vond ze errug afgeven, gedver. Jurre ging voor de groene gasvelden. Dat leek zo leuk onschuldig, maar vergis je niet, het fort ligt op een oude vulkaan, ongeveer 250 meter hoog, en de oh zo sappige zachte veldjes lopen pardoes over in ordinaire kliffen zonder een boompje houvast…. Tjeerd was, na met zijn allen het grote fort te hebben bezocht (Jurre tig trappen tillen), nog even een andere heuvel opgelopen en ik dacht effe rustig met ze op het gras te zitten of zo…Totdat het ze beiden erg leuk leek te gaan rennen en ik net zo groen als het gras zag van angst dat me der één aan één van de drie kanten ravijnen zou kletteren…… groen is gras groen is gras, ONDER BEIDE VOETEN GRAAG JA!!!
Ik zat al vroeg buiten, zag St Kitts dichterbij komen, prachtig fris groen en kleurige bebouwing, niet teveel., niks lelijks grootschaligs zoals helaas hier…..Om half 8 legden we aan, leuk al die bedrijvigheid, en het gaan heb ik ook weer in mijn upje aanschouwd, dat was later dan het geplande 18.00, alles was allang opgeruimd,… de reden heb ik vastgelegd, twee zatte gieberende zwalkende en blèrende donkere jongens… Degene die ze tegemoet kwam deed niet mals.. maar of ze dat kon schelen? Als ik Kosta had geheten was ik om 18.00 vertrokken…..Grieken zijn misschien ook niet zo klokvast? Of gewoon veel aardiger dan ik.
In het donker voeren we langs opening tussen Kitts en Nevis, was een prachtig gezicht… Jurre had die middag voor geen mieter geslapen, net toen ie dat wel deed kwamen Suze en Tjeerd terug van de Kids factory en gingen onder de douche, was ie natuurlijk weer wakker. En toen sliepen ze alle drie en hoefden we niet meer sjiek te gaan dineren, veel te laat.
Dan maar naar dek 10, daar bleek onder meer tot mijn verrassing en blijdschap!!! Een sushi bar geopend, met echte Japjes aan de kookkunsttel. Ik vond het eten in Japan één van de meest bijzondere en verfijnste aan hapjes die ik ooit waar ook ter wereld op heb, en al helemaal het meest esthetisch verantwoord. Ze hadden op de boot niet al die prachtige mooie kleurrijke schaaltjes en kommetjes, maar de sushi en shimi was er zo Japans als wat! Geweldig! En de wasabi was hot hot hot!
Heb tig dingen gegeten, en we hebben ook nog van alles laten roerbakken, op zijn Japs, dat was ook allemaal enorm zalig. De kinderen hadden geheel tegen hun gewoonte in, praktisch geen hap op. Geen sushi freaks? Nah normaal geen punt, ze waren gewoon te lam denk ik. Wij nog naar de family disco, maar die was afgelopen toen we aankwamen. Dan maar weer met de waarschuwingspilon spelen, niet te lang want het waaide enorm. Voor ze sliepen was het half 11………..(kwam nooit voor???)
De aankomst was in Basseterre, kort piertje en veel, heel veel wind. Mooie poort onderdoor en gelijk het stadje, heel lieflijk, kleinschalig, schoon en rustig en toch caribisch. Na veel gevraag en gezoek kwam ik een eind verder bij the Immigration office terecht, via een redelijk enge gammele houten trap naar boven, waar 4 man me aan zat te kijken of ik recht van Mars kwam. Ok, ik had groene kleren aan. Maar wat moest ik dáár?? Ik wilde alleen een vlag, uiteindelijk ook gekocht voor veel te veel. Daarna een taxibusje geritseld die ons voor 30 dollar naar het fort bracht en terug, Jurre sliep een eind weg, en de weg was goed, smal, langs lieve mooie huisjes en heel veel groen. De weg naar boven naar het fort steil en langs dikke bomen. “Dit is het bos”,zei Suze. En boven had je een prachtig uitzicht op St Eustacius, ja dat andere eiland van “ons” ja. Dat kan je vanaf St Maarten ook zien liggen, lang niet zo dichtbij, en dan zie je de noordkant, wij zagen nou de zuidkant, maf.
Vanaf het fort naar het noorden gereden, , veel loofbomen, af en toe een palmboom, noordpunt langs en oostkust weer richting zuiden langs de Atlantische kant van het eiland. Poh, meer wind… De kinderen zagen vooral ezels en geiten, ik verlaten suikkerriet plantages en overblijfselen van molens. Beetje Barbados achtig. Even van de weg af zandpad over en naar de Black rocks, zwarte lava kliffen. Prachtig prachtig, het waaide intens, altijd lekker op een zandpad, het witte woeste water kletterde tegen de zwarte rotsen en het was er levensgevaarlijk voor kleine kinderen.
Suze sliep de rest in de bus en die hebben we overgeladen in de buggy, de chauffeur een dijkje meer gegeven dan de afgesproken 30 dollar, ik met Jurre in Basseterre tshirts gekocht bij Piranha Joe, Jurre wild! van de tas,met VISSUH!!HAPPP HAMMM die moest en zou ie zelf dragen, tot groot vermaak van vele medebootgangers. Op de pier waaiden de vlag en Suze’s tut bijna over de rand het water in, maar pas óp de boot werd mevrouw weer wakker.We aten tacos en guacamole en salades en olijven en taartjes en inktvisringen en bami en pudding en broodjes zalm. Net zo door elkaar en zonder regels als de slaaptijden van de kinderen deze dag. Heerlijke dag!
De Carib indianen die oorspronkelijk op St Kitts woonden noemden het Liamuiga, vruchtbaar eiland, en Nevis Ouali, land met prachtige wateren. Meneer Columbus kwam op zijn tweede reis (1493) naar de “nieuwe wereld “voorbij en noemde het ene eiland St Christopher (zijn beschermheilige), wat verkort Kitts werd, en het ander Nieves, Spaans voor sneeuw, door de eeuwige witte wolken rond de ene vulkaantop. Net als Saba.
Ze zijn de oudste Britse kolonies, al vanaf 1623, en de Fransen kwamen hun snel achterna. Dat vonden de Britten wel ok, samen hebben ze meer dan 2000 Caribs in een dag afgeslacht. Waarom ik dat vertel? Omdat dat gebeurd is op een plek waar we geweest zijn, uiteraard Bloody Point genaamd. Als ik zoiets van te voren weet en ik ben dan op zo’n punt dan zie ik dat allemaal voor mijn ogen gebeuren, heel gek en echt, ik vraag me af of meer mensen dat hebben….
In 1782 kwamen de Fransen met 8000man en pikten het Brimstone Hill fort in na 30 dagen vechten tegen 1000 “gentlemens”. Helaas peanutbutter voor de Fransen kregen de Engelsen het jaar er op via politieke weg de eilanden terug, en vanaf 1850 werd het fort verlaten. We zijn er geweest, het staat op de Unesco lijst en het voelt er zo Engels als maar kan, de stenen, de manier van bouwen, en helemaal af met alle prachtig groene glooiende grasvelden er omheen. Suze vond vooral de kanonnen errug boeiend, ik vond ze errug afgeven, gedver. Jurre ging voor de groene gasvelden. Dat leek zo leuk onschuldig, maar vergis je niet, het fort ligt op een oude vulkaan, ongeveer 250 meter hoog, en de oh zo sappige zachte veldjes lopen pardoes over in ordinaire kliffen zonder een boompje houvast…. Tjeerd was, na met zijn allen het grote fort te hebben bezocht (Jurre tig trappen tillen), nog even een andere heuvel opgelopen en ik dacht effe rustig met ze op het gras te zitten of zo…Totdat het ze beiden erg leuk leek te gaan rennen en ik net zo groen als het gras zag van angst dat me der één aan één van de drie kanten ravijnen zou kletteren…… groen is gras groen is gras, ONDER BEIDE VOETEN GRAAG JA!!!
Ik zat al vroeg buiten, zag St Kitts dichterbij komen, prachtig fris groen en kleurige bebouwing, niet teveel., niks lelijks grootschaligs zoals helaas hier…..Om half 8 legden we aan, leuk al die bedrijvigheid, en het gaan heb ik ook weer in mijn upje aanschouwd, dat was later dan het geplande 18.00, alles was allang opgeruimd,… de reden heb ik vastgelegd, twee zatte gieberende zwalkende en blèrende donkere jongens… Degene die ze tegemoet kwam deed niet mals.. maar of ze dat kon schelen? Als ik Kosta had geheten was ik om 18.00 vertrokken…..Grieken zijn misschien ook niet zo klokvast? Of gewoon veel aardiger dan ik.
In het donker voeren we langs opening tussen Kitts en Nevis, was een prachtig gezicht… Jurre had die middag voor geen mieter geslapen, net toen ie dat wel deed kwamen Suze en Tjeerd terug van de Kids factory en gingen onder de douche, was ie natuurlijk weer wakker. En toen sliepen ze alle drie en hoefden we niet meer sjiek te gaan dineren, veel te laat.
Dan maar naar dek 10, daar bleek onder meer tot mijn verrassing en blijdschap!!! Een sushi bar geopend, met echte Japjes aan de kookkunsttel. Ik vond het eten in Japan één van de meest bijzondere en verfijnste aan hapjes die ik ooit waar ook ter wereld op heb, en al helemaal het meest esthetisch verantwoord. Ze hadden op de boot niet al die prachtige mooie kleurrijke schaaltjes en kommetjes, maar de sushi en shimi was er zo Japans als wat! Geweldig! En de wasabi was hot hot hot!
Heb tig dingen gegeten, en we hebben ook nog van alles laten roerbakken, op zijn Japs, dat was ook allemaal enorm zalig. De kinderen hadden geheel tegen hun gewoonte in, praktisch geen hap op. Geen sushi freaks? Nah normaal geen punt, ze waren gewoon te lam denk ik. Wij nog naar de family disco, maar die was afgelopen toen we aankwamen. Dan maar weer met de waarschuwingspilon spelen, niet te lang want het waaide enorm. Voor ze sliepen was het half 11………..(kwam nooit voor???)
De aankomst was in Basseterre, kort piertje en veel, heel veel wind. Mooie poort onderdoor en gelijk het stadje, heel lieflijk, kleinschalig, schoon en rustig en toch caribisch. Na veel gevraag en gezoek kwam ik een eind verder bij the Immigration office terecht, via een redelijk enge gammele houten trap naar boven, waar 4 man me aan zat te kijken of ik recht van Mars kwam. Ok, ik had groene kleren aan. Maar wat moest ik dáár?? Ik wilde alleen een vlag, uiteindelijk ook gekocht voor veel te veel. Daarna een taxibusje geritseld die ons voor 30 dollar naar het fort bracht en terug, Jurre sliep een eind weg, en de weg was goed, smal, langs lieve mooie huisjes en heel veel groen. De weg naar boven naar het fort steil en langs dikke bomen. “Dit is het bos”,zei Suze. En boven had je een prachtig uitzicht op St Eustacius, ja dat andere eiland van “ons” ja. Dat kan je vanaf St Maarten ook zien liggen, lang niet zo dichtbij, en dan zie je de noordkant, wij zagen nou de zuidkant, maf.
Vanaf het fort naar het noorden gereden, , veel loofbomen, af en toe een palmboom, noordpunt langs en oostkust weer richting zuiden langs de Atlantische kant van het eiland. Poh, meer wind… De kinderen zagen vooral ezels en geiten, ik verlaten suikkerriet plantages en overblijfselen van molens. Beetje Barbados achtig. Even van de weg af zandpad over en naar de Black rocks, zwarte lava kliffen. Prachtig prachtig, het waaide intens, altijd lekker op een zandpad, het witte woeste water kletterde tegen de zwarte rotsen en het was er levensgevaarlijk voor kleine kinderen.
Suze sliep de rest in de bus en die hebben we overgeladen in de buggy, de chauffeur een dijkje meer gegeven dan de afgesproken 30 dollar, ik met Jurre in Basseterre tshirts gekocht bij Piranha Joe, Jurre wild! van de tas,met VISSUH!!HAPPP HAMMM die moest en zou ie zelf dragen, tot groot vermaak van vele medebootgangers. Op de pier waaiden de vlag en Suze’s tut bijna over de rand het water in, maar pas óp de boot werd mevrouw weer wakker.We aten tacos en guacamole en salades en olijven en taartjes en inktvisringen en bami en pudding en broodjes zalm. Net zo door elkaar en zonder regels als de slaaptijden van de kinderen deze dag. Heerlijke dag!
-
13 Februari 2011 - 07:10
Marco Vd B.:
Ook maar eens een berichtje van mij uit Cuijk. Hoewel ik een trouwe volger van jullie dagboek ben komt het reageren er op een of andere manier niet van. Hiervoor gaarne vergeving :-)
Die reis van jullie ziet er goed uit, ook mooie foto's btw.
Veel succes verder, ik zal jou ( Tjeerd) binnenkort wel ff mailen.
Groeten,
Marco -
13 Februari 2011 - 09:10
:
Hallo vakantiegangers,
Het kan niet op daaro............ wordt er ook nog wel gewerkt.
In de mails te horen wel, dus deze vakantie was dik verdient zal ik maar zeggen.
Enne Judith.......de ms Maasdam meert idd aan in de Caribem. Het is een schip van de Holland America Line. Op hun website staat de volgende tekst voor de ms Maasdam, Weet je dat ook weer ;)
Geniet van een onvergetelijke cruisevakantie aan boord van de ms Maasdam in 2009-2010 en vaar mee naar de Caraïbische Eilanden, het Panamakanaal, Canada en New England en Europa.
Het gras is er erg groen, meestal bij de buren (hahaha) op SXM niet bepaald wet ik uit eigen ervaring. Nou ik ga naar onze groene grasmat..........kijken of we de 3 punten in de pocket kunnen steken. Fijne zondag en tot de volgende keer. -
13 Februari 2011 - 09:21
Tante Cornelia:
Mooie foto's weer Judith. Ziet er allemaal uit zoals ik het me voorstel. Jammer, dat veel van die eilanden zo'n tragisch verleden hebben. -
13 Februari 2011 - 13:03
Ammy En Henny:
Bedankt voor de mooie plaatjes
Wij willen wel een beetje zon ruilen voor een wagen vol sneeuw.
Groetjes van ons -
13 Februari 2011 - 17:15
Chantal:
heey ik heb gehoord dat jullie eind april naar nederland toekomen. toen ik het hoorde vond ik het geweldig, ik heb er heel veel zin in!
groetjes chantal -
14 Februari 2011 - 09:12
Khalid:
Ik had wel even een fotootje van de vlag verwacht. Hoe ziet die eruit? -
14 Februari 2011 - 15:45
Judith:
Khalid, dat valt me van je tegen, foto nummer 14!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
