de meeste dromen zijn bedrog.

Geloof niet dat ik het altijd leuk vind gelijk te krijgen.
Want wat wil het geval, ik had het stukje naar de Plaggensteker over 10-10-10 amper verstuurd of er stond al van alles in de krant over niet sluitende budgetten etc. En sinds die tijd is er al van alles aan de hand in ons nieuwe land:
* Minister van financiën Hiro Shigemoto gaat de belasting op vele dingen al verhogen van 3 tot 5 %......
*Schandaal 1 is al bezig, Health and labour minister Maria Buncamper Molanus weigert af te treden nadat zij en haar man (ook ambtenaar) betrokken blijken te zijn in een deal over een stuk land in Philipsburg, let wel, het gaat over 3 MILJOEN dollar. Hadden ze nog in de familie ergens. Ofzo….jaja….. Hoe zit dat, hebben wij ook nog een stuk Hoenderloo mam?? Haha.

Dus het feest is wat dat betreft begonnen.

Ons feestje hebben we al een beetje gevierd, wij zijn, poh alweer meer dan 2 weken geleden, terug gekomen van vakantie. En wat voor één.

Zag vanavond natuurlijk ook weer zo’n groot ((s)verlicht) schip richting open zee varen, en sinds onze eigen vakantie is daar behalve een ooooooh gevoel(mooi), ook een aaaaaah gevoel(jammer) bijgekomen.

Want wij zaten ook op zo’n boot, en ja echt, tis aan de potige kant de prijs (zeker Suze en Jurre, die betalen gewoon de volle mep), maar alles op en in en zelfs óm zo’n schip is dan ook echt wel geweldig.
t Was nog een heel gedoetje een cruise te vinden die niet op SXM kwam en vanaf zo dichtbij mogelijk vertrok.
Bleek uiteraard één van de duurste, de Celebrity Summit. Die vertrok zat 27 Nov vanaf San Juan Puerto Rico. Aangezien er geen vluchten naar PR zijn op zaterdag, zijn we vrijdags vertrokken met een extra overnachting in old San Juan. Dan ook maar meteen een cool en duur hotel midden in de oude stad, kan der ook nog wel bij.

Was er hartstikke blij mee, want zo hebben we daar ook nog eea van de stad gezien, kon je gewoon over de stoepen met buggy, wat een luxe. San Juan (oude gedeelte) heeft zowiezo veel gevoel van oude luxe, koloniaanse Spaanse stad, dat zie je, dat voel je, dat hoor je. Geloof zeker dat je daar daaaaaaaaagen kan zijn zonder je te vervelen. Heerlijk Spaans/Puertoricaans tapas gegeten..

Twee weken later zaten we in/op de terugvlucht, Tjeerd met Suze aan het raam links van het pad, ik met Jurre op schoot rechts bij het raam. Ik vroeg aan Tjeerd welke nummers hun hadden voor de loterij,hij zei iets flauws zoals vader en zoon dat alleen kunnen, en we hadden het er voor de grap over wie dan zou mogen gaan als we een ticket wonnen. Tjeerd natuurlijk, ik was al naar Curaçao geweest. Ik nog; “ja das goed, dan geef ik je de lijst met dingen die je daar moet kopen en twee lege koffers mee en dan heb je het vast naar je zin. Not. Dus ik mocht,haha. Jurre vond zitten niet meer geestig, maar móest omdat we alweer daalden(tis maar 35 min vliegen vanaf hier, of andersom) en het winnende nummer werd omgeroepen. En nog es.
En noggus, en in het Spaans.

En noggus.

“Nee hebben we niet” riep Tjeerd boven de motoren uit. Ik met 1 arm Jurre in bedwang houden en de ander grissen in het vakje van de stoel links van me, lootje aan gegeven aan TT, twee armen uit de kom. Nog een keer het nummer…. En ja hoor!!!! Wat een giller!! San Juan I’ll be back!!! Tjeerd volgend jaar gymen en schieten op CUR, ikke shoppen in SJU. (2 koffers/50kg jeeeeeeuuuuu!)

Het verslag van de vakantie schiet zo geen meter op natuurlijk, sorry lieve beeldbuiskinderen. Zal toch wel een etappe verhaal worden want ons kennende hebben we veel beleeft, of klets ik graag, wat je wilt.

Het hotel was Marokkaans ingericht, Casablanca. Geweest, daar in Afrika, en alles was het meer een mengelmoes van India (ook al getuige van geweest) en veel meer, maar het nam niet weg dat het er jammie uitzag, we hadden twee kamers met een badkamer er tussen en Jurre en Suze zouden bij elkaar slapen. Wat resulteerde in een enorm gekeet (niet geheel ongevaarlijk, vallen uit bed, scherpe ijzeren randen, niet afsluitbare balkondeur) en dus ik met Suze in hoog hemelbed, en Tjeerd en Jurre in uitgeklapt bankbed. En na nog een uur ik en Tjeerd geruild, Suze wilde bij pappa….

Het nachtleven was hier ook buiten, zeg maar recht voor de deur, dus veel geslapen heb ik niet, maar het gaf niet, het was grappig te luisteren naar al dat Spaans gemixt met Caribische geluiden. Beter dan die domme karaoke of “cocaine” van Eric Clapton op zijn lokaals hier elke avond.

Slim genoeg zat alles voor de volgende dag in één tas in 1 koffer, Tjeerds idee overigens. Ons allemaal in het paars(ig) gehesen en ontbeten, en foto’s gemaakt van hotel.
Taxi gebeld, moest wel een bus komen want we hadden 4 koffers, de mutsy, een rolding, fototas, luiertas (hoewel tegenwoordig vol met boekjes speelgoed en vreten) en Suzes trunky. Maar goed dat………..

Dat we niet wisten hoe klein onze cabin zou zijn, haha.

27 nov ongeveer 12.00 u; Pan American pier. Uitstappen. Jurre en Suze waren al zooooooo opgewonden van het aanzicht van die enorme boot, vooral Suze was er al weken mee bezig, en nou was het toch zover. Wij waren ook geïmponeerd, want ze zien van een afstandje is toch écht anders dan er praktisch naast staan.

Drukte viel mee, koffers en trolley werden meteen afgeleverd buiten en je kreeg je bewijsjes mee, en je zou je koffers terug zien bij je cabin. Ok. Douane, ging heel vlot, alles door de scan, schoenen uit blablabla de hele Amerikaanse riedel, maar uiteindelijk denk ik dan, beter dat dan een bommetje.
papiertje invullen en daarna ENORME hal…….
Alles en iedereen zag Suze lopen met der trunky, OOOOOH LOOOOK, ITS A COW,….HOW CUTE etc etc. We bleken later al bekend te zijn voor we een uur op het schip zaten, zo velen hadden haar (en ja wij hoorden erbij) toen gezien en onthouden, inclusief personeel.
Inchecken en beetje inlichtingen, wij hadden ons drankpakket al geregeld en betaald en hoefden geen spapakket, dus wij konden de boot op, met de lift. HOOOOO, eerst nog op de foto, dat bleek de hele reis een steeds terug komend iets, ik vond het leuk, Tjeerd wilde natuurlijk nooit, wij lijken ook voor geen meter op elkaar haha. Toch er op.

Via de lift naar deck 4, nog steeds buiten het schip. Daar werden we de weg gewezen over brugje en hoera, aan boord. Weer douane, nog buiten, van ons ieder werd een foto genomen, niet vrijblijvend deze keer. De foto’s werden opgeslagen en telkens wanneer wij onze pasjes in een soort mobiele douanebalie stopten om in of uit te stappen klonk er een PING, en dan zag de dame aan de andere kant je gegevens en je foto. Hoezo beveiligd? En weer alles en iedereen door een scan.

Dan toch, BINNEN het schip, we kregen champagne en jus en werden verzocht te luisteren wanneer onze cabin klaar zou zijn. Bleek half 2. Wat wij dus nooit haalden……

Want.
De kinderen waren te hyper en wij ook, dus wat doe je dan? Naar buiten, deck 10. Zwembad en 2 barren, he vervelend, ligstoelen en zitjes. De muziek begon, live bandje, en Jurre was niet te stuiten en wij begonnen poging 1 om ons afgekochte drankbudget er uit te halen haha…..

Wij waren dus pas half 6 in onze cabin, dankzij de drank schrokken we niet te erg van de grootte,…….hobbelden Suze en Jurre tussen kleren koffers en zooi heen en weer, hebben we het gered te douchen en de rest met 4tjes in nog geen anderhalve 4kante meter, en waren we te laat bij het eten…..

Je hebt 2 shifts, een vroege, 18.00 en late, 20.30u. betaal je 30 dollar per persoon per dag extra mag je in het (luxe) restaurant eten wanneer je wilt. Wij bleken bijna totaal aan de andere kant van de enorme zaal te zitten, enorm en erg Amerikaans, zeg maar DALLESTYCREST 10 achtig. Reuze fout en over the top, maar daardoor wel imponerend. We zaten aan grote tafel met nog een gezin, maar die bleken dag later al verkast (why???) en toen zaten we met een Duits/Venezuelaans (is dat een woord?) gezin aan tafel die in Puerto Rico bleken te wonen, was gezellig.

De volgende dag kwam er een ober vragen of we Duits spraken, JA,antwoordden twee van ons, en of we nog meer Duitsers aan tafel wilden? Waarop de Duitse man en ik allebei tegelijk NEEEE zeiden, met NO erachter aan, erg grappig, om het hele geval hebben we met allen erg gelachen. We hadden mooi de ruimte zo aan die grote tafel.

Je hebt dan dus een mannetje aan tafel die constant glazen (ijs) water in komt schenken. Een sommelier, een gastheer, een ober voor vragen, 1 die het eten opdient, en na ja, ongeveer 7 man per tafel, elke dag dezelfden, die dus ook na dag 1 al weten wat je liever wel of niet hebt, ongelofelijk!
Onze wijnserveerster was een Russische met neuspukkel, en kon een paar woorden Nl. Ik zei Nasdarovje en dat ik 24 jaar geleden in Mockba was geweest, dat vond ze het einde, dus alweer dikke maatjes met de drankdoedel daar, ik zat nooit langer dan een halve minuut zonder een glas -welke –wijn- ik ook -maar -wilde. Vervelend. Tjeerd profiteerde mee hoor!

Voor de rest is het zo dat je elke dag een andere menu kaart had, en dan bedoel ik echt een volwassen menu kaart, zeg maar duur Frans en veel keus. Die had je dan nog naast de kaart met dingen die er elke dag waren. En een speciaal menu voor kinderen. Dat hun nooit aten, wij kozen lekker van alles uit van de menu’s en wij en de kindjes smulden!
Voor , tussen, hoofd en na, maar je kon ook gerust 6 voorgerechten eten wanneer je dat wilde….. Voor de nagerechten kwam er een speciaal mannetje met een dienblad waarop de voorbeelden van vandaag te zien waren…. Vooral de chocolade dingen waren onwijs lekker!

Zal niet iedereen vervelen met wat we zoal aten, maar heb oa kwartel en slakken en bisques en kreeft en oesters en biefstuk met gorgonzola en nog veel meer zaligs gegeten!
Zit em wel ergens in die centen dus.
Al jaloers?

We zijn nog niet eens vetrokken!


ps buitenhuisjes en de rest, ja we hebben een kerstboom, een echte zelfs!