Daggie vissen

Hallo trouwe lezers. Zoals Judith al had getypt ben ik weer eens weesten vissen. Ik ben nog wel vaker geweest, maar daarvan is eigenlijk niets de moeite waard te vermelden.

Alvorens aan mijn relaas te beginnen wil ik een ieder die de komende dagen wat minder aanspreekbaar, en na de dagen wat minder te genieten, en na die dagen wat armer, en na die dagen sommige etablissementen niet meer in mag, en na die dagen zijn/haar stem volledig kwijt is, een GEWELDIG CARNAVAL 2011 toewensen. Wederom ben ik deze editie niet te bewonderen bij de Lemans aan de bar, maar daar komt binnenkort wel verandering in. Heel veel LEUT en vat er inne van en op men! (wel zelluf betaolen) ALAAFFFF. Allemaal leif zijn voor elkaar en Franco & Pilske: werk ze! Zo.....nu terug......


Inmiddels een paar weken geleden, zaterdag 19 februari jl zijn we weer geweest. DJ had zijn ouders en vrienden daarvan over. Deus de mannen gingen mee, waardoor we op een totaal van 5 vissers uitkwamen. Om 06.15 uur aanwezig. Natuurlijk, zoals ik ben, op tijd de wekker gezet. Gelukkig deze keer niet verslapen, de zomertijd ging immers ook niet in. Niet dat we daar hier op SXM last van hebben, maar mijn telefoon, lees tijdzone waarop hij is ingesteld, wel. Aangezien mijn trouwe Nokia N900 mijn wekker is, werd ik (voor mijn idee) rond 06.10 uur gebeld. Ik hoorde de telefoon al een keer overgaan, dacht toen, jaja laat maar ze bellen om te vragen of ik de koffie niet vergeet. En die liep al. Hij bleef maar overgaan, dus tijdens de film voor Suze opzetten, nam ik toch maar eens op. Waar ik bleef. Hoezo ik heb toch tijd genoeg….afin het bekende uur-verschil verhaal. Ik had het nog nooit meegemaakt en gebeurt het me net op die dag. Met als gevolg maar 1 ipv 2 thermoskannen koffie mee.
Deze keer dus wel 2 koffie mee! We voeren om 06.30 uur weg. De brug aan de NL kant zou speciaal voor ons open (omhoog) gaan, maar dat duurde even. Ik werd al gebeld door Judith die vanaf ons balkon alles in de gaten hield, voor zolang we in haar zicht waren dan. Waarom het zolang duurde. Ja, dat weten wij ook niet. Suze en Jurre al tig maal gezwaaid en dag papa gezegd. Bleek de brugwachter het vergeten te zij geweest, misschien had hij last van het uurtje? Of de groene flesjes van de avond ervoor?
Rond 07.10 uiteindelijk onder de brug door, Simpsonbay-Lagoon verlaten en richting Saba. Natuurlijk hebben we nog even naar huis gezwaaid, wat, naar later bleek, gezien werd.
Het water was rustig en de zon kwam al lekker door. Om een uurtje of 08.30 uur werden de eerste lijnen uitgezet. Uiteraard werden we weer verzocht om mee te doen aan de boeienzoektocht. Die krengen kunnen natuurlijk overal liggen. Door de stroming worden ze zelfs onder water getrokken, ja ga ze dan maar eens zoeken. Maar DJ dacht ze als eerste te zien. Jammer Drik, een meeuw is echt wat anders!
Bij de eerste boeien geen teken van vis, buiten de aasvis (WALAHOO) waardoor de lijnen snel binnen werden gehaald. Doorvaren naar de volgende boei. Was een half uurtje ofzo. Die boei zagen we beter, want hij was oranje. Altijd makkelijk. We kregen al snel de eerste beet en DJ mocht in “de stoel” plaatsnemen. Een mooie Mahi-Mahi bleek uiteindelijk het slachtoffer. Hup levend en wel, de daarvoor bestemde koelruimte in de bodem in. Dat beloofde goed! Nog 2 beten gehad. 2 maal was ik helaas de schuldige, die hem verspeelde. Waarbij ik moet melden dat de laatste echt mijn schuld was. Ik hield de lijn niet onder spanning. WEG MAHI-MAHI. Ik heb hem nog wel gezien, dat telt ook toch?

Dat was dus voorlopig even mijn beurt, shit! Verder nog een aantal beten gehad, maar niets boven water getoverd. We hebben in totaal 4 walvissen gezien. Echt indrukwekkend om te zien! Eentje sprong zelfs een aantal malen uit het water. Rond een uur of 13 nog een flinke beet. W.d.B. zat naast de hengel en razende molen. Uhhhhh zag ik hem denken. Pak die hengel….te laat. Ook niet meer gevoeld. Toen de bijna geheel verdwenen aasvis met gebruikelijke versiering eraan boven water kwam, bleek er een rara krul in de stalen onderlijn te zitten. That’s a marlin! SHIT! Dat lijkt me ech ZO gaaf om die eens een keer een te vangen. Ik vroeg nog of het nu de tijd van Marlijnen was, nee dus. Alleen de groten zitten er nog, nou de groeten dan!
Zoals goed vissersgeloof betaamt wordt het eerste biertje pas gedronken bij het binnen halen van een vis. Degene die hem binnen haalt dan. Of na 10.00 uur hebben we er een van de vorige keren zelf maar van gemaakt.
Tot zo ver dus….1 mahi-mahi, 5 verspeeld, waaronder een MARLIJN. Maar we hebben nog een aantal uren! Het plan werd geopperd om naar de St. Barths bank te gaan! De Saba sofa bracht ons immers niet veel geluk. DJ en ik heerlijk boven uit zitten razen, met een snelheid van zo’n 25 knopen. Op een gegeven moment, rond 13.30 uur begon er een heel irritant piepje te piepen. Natuurlijk werden er gelijk geintjes gemaakt…..motorpech, we moeten naar Saba zwemmen enz. Het bleek uiteindelijk echt zo te zijn dat er heel de tijd een motor uitviel. Shit, hebben wij weer. Nou niet echt weer, dit was de eerste keer, maar je snapt wat ik bedoel. De luiken in de vloer gingen open en ook nog een aantal groene jongens.
Uiteindelijk kreeg de kapitein het probleem niet verholpen. Er werd al wat zenuwachtig door hem en z’n hulpje van deze keer(een echte KOEKERT) gedaan. Het werd zelfs nog mooier toen later ook die ene nog werkende motor ook uit begon te vallen! We hadden inmiddels al koers gezet ri SXM. Ik ving iets op van dat we 7 (zee)mijlen verwijderd zouden zijn. 1 zeemijl is 1852 meter (heb ik net opgezocht hoor) dus dat is zo’n 12964 meter. Een knoop, NEE MIKE geen Scouting-Akela-wij-doen-ons-best- (of wie niet scheert lijkt op Geert) knoop, is een zeemijl per uur. Op een motor, als ie het deed, voeren we zo’n 10 tot 15 knopen. Dus reken maar uit hoelang we er over zouden doen. En maar blijven proberen die 2e aan de praat te houden. Starten deed ie telkens wel. Maar met wat gas (diesel in dit geval) erbij, kwam dat irritant piepje weer. Juuuuhhhhh, toen ook bleek dat we inmiddels door onze Heineken voorraad waren. Niet dat we zoveel gedronken hadden, we hadden maar 1 doosje bij. 24 kleine flesjes, valt dus wel mee, met 4 bierdrinkers.
Ten langen leste, het is maar goed dat de Lange er niet bij was, zonder bier en MET zon, werd de Coast Guard van Sint Maarten in kennis gesteld. Sint Maarten kwam gestaag in zicht. In de verte zagen we, ik denk dat het toen inmiddels 4 uur was, een vliegtuig aankomen. Het zal toch niet……We zagen al spectaculaire reddingsacties voor ons, touw uit vliegtuig enz. Het bleek inderdaad de DASH van de Kustwacht te zijn. Die was dus naar ons op zoek. Middels gebaren met zijn vleugels, een soort van schommelen maakte het toestel aan ons kenbaar, ons gezien te hebben. Vloog nog een paar keer over en toen werd er weer volop gespeculeerd over de te volgen acties. We zagen weer wat later een Super Rigid Hull Inflatable Boat, SuperRhib. Geen familie (helaas) van de jullie allemaal welbekende Spare Rib, maar een grote opblaasboot van diezelfde Kustwacht naderen. Die waren voor ons. Wederom speculaties, helaas allemaal utopie. De boot, inclusief 5 man bemanning escorteerde, nee geen –service of Ford, ons naar Sint Maarten. We maakten nog geintjes, dat we de koelboxen opzichtig over boord zouden gooien ed. Uiteindelijk hebben we ons maar gedragen. Rond 18.30 uur meerden we aan voor de brug. Die gaat als laatste om 17.30 uur open om de Lagoon weer op te komen. We konden dus niet meer binnen. Gelukkig had onze kapitein zijn vrouw al gebeld, die bracht ons, met 5-en naar de beginplaats van de trip. Ik had nog wel wat van de prijs afgekregen. En de Mahi-mahi mee naar huis.
Uiteindelijk rond 19.45 uur thuis. Moe, niet voldaan, honger dorst. Afzien zo’n dag vissen. Toen gelijk, trots de vis aan Suze en Jurre laten zien. Papa vis gevangen, ohhhh. Suze weet natuurlijk al dat het een Mahi-mahi is, dat is ook weer een voordeel van hier in het gebied wonen. Ik heb haar maar eerlijk gezegd dat niet haar papa maar DJ deze vis had gevangen. Gelukkig mocht dat de pret niet drukken voor ze. Schoongemaakt, ondertussen op 4 grijpgrage kinderhandjes letten tijdens het filtjeren. Suze hielp me met alles netjes per filetje in zakjes doen. Toen douchen! Wat een stinklucht. Ikzelf vind het zó lekker vis: NOT.
We hebben zelf de lokale krant NIET gehaald, misschien nog wel de grootste teleurstelling! Maar de vis blijkt heerlijk, zegt Judith.

Voor deze ene keer heb ik voor de Brabanders onder jullie begrip voor een VERLATE reactie!