Wat (be) vonden Henk en Englien?

Lieve Tjeerd, Judith, Suze en Jurre,

Met de moed der wanhoop begin ik nu voor de 4e keer aan het reisverslag! Ik word helemaal gek van deze computer, op een of andere manier is steeds alles weg, het begint steeds, met wat ik noem “lettervreten” en dan is alles, een of` twee A 4 zomaar weg! Ik word daar zo boos en hopeloos van, dat ik de computer wel uit het raam kan gooien en hem vervolgens een hele week niet meer aanraak!
Ik had het daar van de week nog met je moeder over, Judith, en die begreep mij tenminste! Hier thuis kan ik niet op veel steun rekenen, maar`Janny had alle begrip.
Vind het ook zo zonde van mijn tijd, want steeds weer een avond…en dan helemaal niks. Dus volg nu advies van Mark om in Word te werken, steeds op te slaan en dan pas te verzenden. Hopelijk gaat het nu goed.

We hebben echt moeten bij komen van het SXM-hurricane-avontuur. Gos, je maakt het maar` mee, niet alledaags zou ik zo zeggen. Op het vliegveld de max. toegestane hoeveelheid drank gekocht, de fam. Van de Hout maar`denken dat wij nog wel iets mee konden nemen, en toen via Bonaire naar huis. Op het
Vliegveld een leuke ontmoeting met een Nederlands echtpaar, dat op Bonaire een huis aan het bouwen was, en nu weer even naar huis ging. Hun hond ging ook mee, en Henk wilde weleens weten wat zo’n reisje voor zo’n beestje kost, nou dat valt alles mee, voor zo’n kleine 100 euro reist ie per benche in de bagageruimte mee, die dan speciaal voor de meereizende huisdieren op 18 graden wordt gestookt ( anders diepvries ) en er wordt ook drinken voor het beestje geserveerd. Uitlaten is er niet bij, dus bij aankomst staat zo’n beest op springen, en hun hond had, in de benche op de bagageband geplast en ook een keer bij de douane, en daar`waren ze niet blij mee! Maar…een klein hondje of poesje mag je gratis op schoot mee nemen…dus Mauw-Mauw kan gemak mee op vakantie! Alleen…ze moet wel op houden!

Goede vlucht naar huis, zelfs geslapen en voordat je het weet sta je weer in Amsterdam. Als je het maar dikwijls genoeg doet, stelt het eigenlijk niks voor! Net als op de heen weg weer een heel boek uitgelezen! Wat een luxe..deze hele vakantie 3 boeken gelezen, dat komt in een heel jaar niet meer voor!
Geen weet van jetlag…tot middernacht opgebleven en de volgende dag geslapen tot we wakker werden. En toen alles maar`eens even laten bezinken…en dan foto”s kijken, emotioneel en mooi, mooi!

We kwamen aan op vrijdag 27 september, ongeveer 16.00 uur, met mooi weer, zeg maar warm, of liever…het was er heet! Stilte voor de storm? Het was een fijn, letterlijk en figuurlijk warm weerzien met Tjeerd, Judith, Suze en Jurre, en tot onze grote vreugde kende de kinderen opa en oma nog en waren ze ook weer snel dikke maatjes met tante Sietske! Dat voelde goed!
Toen op naar het nieuwe huis, dat was al helemaal op orde en wij hadden ieder een mooie slaapkamer met douche en toilet. Judith had overal prima voor
gezorgd. Een heel mooi en groot huis met een prachtig uitzicht op strand en zee, de baai en haven en het vliegveld.
De eerste avond hebben we gezellig en lekker thuis gegeten. Toen de kindjes in bed lagen de koffer met kadootjes uitgepakt en deze voor de kinderen voor de komende dagen verdeeld.

Zaterdag 28 september was het mooi strandweer, dus naar het strand, 5 minuten van huis, super! De tropische storm, hurricane Earl, al eerder aangekondigd, kwam er volgens de berichten toch echt aan, en in een zwaardere vorm dan eerst gedacht!
Dus boodschappen doen…en wij waren natuurlijk niet de enigen…een gekkenboel…zo druk…en hamsteren..een run op de schappen..er werd wat weg gesleept! De ijskasten bij Tjeerd en Judith zaten nog bomvol, maar wij gingen voor water, wijn en bier, nou ja… in de omgekeerde volgorde natuurlijk!
’s Avonds leek alles nog zo vredig en rustig, en gingen wij met z’n alle in de jacuzzi, nou ja zonder Henk, die had en zwembroek die niet nat mocht worden en was dus van de foto’s!

Zondag 29 september kwam de aankondiging dat na Earl rond 1 september
Fiona werd verwacht, nou nou!
Peter en Els, Marlou en Chantal kwamen op de koffie afscheid nemen, en met het vliegtuig waarmee zij vertrokken kwam J.P. Balkenende aan, maar`vanwege de slechte weersvoorspellingen ging ie meteen door naar Curaçao.
Daarna kwam de huisbaas langs instructies geven voor het komend noodweer.
De hurricane-shutters moesten er op. Stel je voor: het hele huis, rondom, alles dicht gemaakt met rvs golfplaten…binnen is het dan donker en warm want er komt geen licht meer binnen. Alles wat ‘los’ buiten stond moest naar binnen.
Het werd steeds spannender….de stroom zou uitgeschakeld worden…dus een klein aggregaatje ( voor een enkel lampje, maar vooral om water, wijn en bier koel te houden ), de ijskasten vol, snoeren, kaarsen, etc. etc.
Ondertussen was het de vraag, of Tjeerd, die vakantie had, alsnog zou moeten gaan werken….de hele manschap zou ingezet worden voor veiligheid en bewaking tegen plundering….

Maandag 30 september de stroom ging er om 8.45 af, ook geen water, want de pomp werkte niet. Geen airco, geen wasmachine, thuis was Daan jarig, maar we konden niet bellen of internetten…niets… en een straatverbod voor iedereen!
Rond 02.00 uur zou het hoogtepunt zijn, maar dat werd tussen 7.00 en 9.00 uur.
Tjeerd hoefde gelukkig nog steeds niet te werken! Tussen 9.00 en 11.00 uur werd het echt heftig, er werd een hurricane sterkte 2 verwacht, maar deze werd
Uiteindelijk op SXM ruim 3 en met zijn vertrek naar het noorden tussen de 4 en 5 ! ( Max. sterkte is 5 ). Met alle hurricane-shutters erop, zaten wij als sardientjes ingeblikt!
Het waaide harder dan hard en alle bloeiende bloemen sloegen er af, net takken en palmen, alles werd kapot geslagen en vloog rond.
Het water kwam met bakken uit de hemel, dus dweilen met de kraan open. De mooie zee voor ons was een kokende schuimende massa, er was geen strand meer over en in de hotels aan het strand kwam het water binnen.
Om 17.00 uur werd het iets rustiger en kon er een enkele shutter af en dat betekende frisse lucht en een beetje licht binnen.
Het spel gespeeld:” Ik houd van Holland”, weliswaar zonder CD, en Suze deed ook mee, we maakten onze eigen spelregels en kwamen zo de tijd goed door.

Dinsdag 31 augustus, nog steeds een straatverbod tot 12.00 uur en de troep was al een beetje te overzien, heel veel blad en tak, nog steeds geen stroom van Gee Bee, wel een heel klein beetje van het aggregaat, hoera, we koken op gas!
Henk en Tjeerd boodschappen gedaan: de hoognodige aanvulling van, je raad het al…w. w. en b.!
Gepuzzel met transformator, snoeren, gas en nog veel meer….hoera, Tjeerd heeft vakantie, nou ja, wat heet! Henk de jacuzzi schoongemaakt….even later zat ie weer vol troep.
Judith en Sietske met Suze en Jurre er even uit naar het strand, maar waren snel weer terug, de zee was te wild voor de kindjes.
Judith heeft twee grote wassen gedraaid in het hotel, want dat kon ons aggregaatje niet trekken.
Gee Bee, de enegergiemaatschappij, sluit de stroom wijk voor wijk weer aan, en het lijkt wel, hoe hoger op de berg, hoe langer het duurt!

Woensdag 1 september, ons menneke wordt 32 jaar! Feest…met nog steeds geen stroom voor de wasmachine. Maar toch ook een goed bericht: Fiona valt mee en komt niet naar SXM: aardige dame..toch?
Nog steeds zijn we de hele dag door in de weer met vegen, dweil en trekker want er moet nog steeds water weg!
En dan, hoera…! Om 17.45 uur we hebben stroom! Maar na het eten ging het licht meteen weer uit, want we hadden taart met 32 kaarsjes!
Maar helaas blijkt de tv kapot gegaan.

Het was een avontuur: geen winkels, geen school, geen pin, geen airco, geen internet, niks…niks, niks, alleen een klein radiootje en Tjeerd’s dienst telefoon. En water, en nog eens water, en daardoor ook ineens veel meer beesten!l naar huis?
Je ziet dat er echt wel iets verandert door zo’n natuurgeweld!
We zagen een toekan, leguanen, ratten en hagedissen, en er zat ineens een ander soort muggen! De eerste dagen , voor de storm, hadden we nauwelijks last van muggen, tijdens en erna, was de tijgermug actief, nou zeg maar `gerust, zeer actief! Ook op het strand was het anders, de zee bleef onrustig en kon je eerst wel 10 meter rustig in laag water lopen, nu kon het gebeuren dat je na 3 meter al in een kuil zakte waar je niet meer kon staan! Uitkijken dus, en niks voor de kinderen.
En, dan, zou je denken, het is over en voorbij, hup…alles weer zijn gewonen gangetje…nou dan ken je SXM’s nog niet…en zijn we al wel meer dan een week verder voordat het gehele sociale leven zich lijkt te herstellen…ze nemen er de tijd voor.
Helaas nog steeds geen internet. Ondertussen bericht van de volgende hurricane “Gaston”, kan ons Sietske straks wel naar huis?
Gelukkig blijft deze mijnheer op zee.


Donderdag 2 september nog steeds geen school, en Suze was ziek. Amandelboom ontdekt naast de voordeur en ons Sietske nog steeds panisch voor alles was hagedis, salamander of plakkie is! En die zitten daar toevallig heel veel!
Tuinman David ruimt goed op en heeft ook snel en goed de goten leeggemaakt, want die waren gelijk verstopt met blad en troep, god zij dank… want er kwam weer regen!
Het was afzien, net scouting!
Zoals het er nu uit ziet kan er zaterdag wel zee-gevist worden.
Grote leguaan van wel 1 meter liep op de parkeerplaats naast de auto’s van T. en J. Op 1 meter afstand foto gemaakt!
Gewinkeld in Philipsburg, met Henk en Sietske, alle, nou ja bijna alle winkels gehad en bij de “locals” lekker gegeten.
We hopen dat de pakjes die we 3 weken geleden hebben gestuurd onderhand zijn aangekomen i.v.m. de verjaardag van Suze maandag a.s.

Vrijdag 3 september, day before fishing-day. Naar het strand en boodschappen gedaan. Lekker gezwommen, de zee is nog steeds wilder dan voorheen, en verbazend hoeveel er onder water is weggeslagen, zodat je ineens onverwacht niet meer kunt staan. Sietske met Tjeerd gesnorkeld en mooie vis gezien.
En ja, eindelijk, in een grote doos, de pakjes zijn er!

Zaterdag 4 september om 06.00 uur want het was de grote visdag, om zee naar verweggistan! Helaas, waarschijnlijk door het natuurgeweld van de hurricane, helemaal niks gevangen! Jammer, jammer, wel heel mooi weer en lekker bijgezond, en daarna…geen eten bij Lee…dus op naar Toppers aan het strand en daar `was het eten ook “top”! “Vroeg” naar bed want de vissers waren moe!
Zondag 5 september hebben we het eiland rondgereden en afwisselend zon en heftige buien gehad, wateroverlast op veel plekken op straat. Je hebt hier echt een auto nodig, die naast rijden ook kan zwemmen! Weer lekker met z’n allen gegeten van de B&Q. En dan slingers ophangen voor morgen.

Maandag 6 september onze Suze wordt vandaag 3 jaar! Echt een blije jarige job, maar ook wel een beetje verlegen met al die aandacht!
Collega’s van Tjeerd, van Tjeerd, en vrouwen van, Suzanne, Leanne, Yvonne en Nadja op de koffie, met kadootjes natuurlijk!
Suze was ook heel blij met het kado van opa en oma, de playmobiel ark van Noach. ( en op het christelijke kinderdagverblijf scoorden wij daarmee, volgens Judith ook goed. )
Ook Henk kreeg vandaag een mooi kado, waar ie erg blij mee is!

Dinsdag 7 september heeft Sietske Suze en Jurre mee weggebracht naar school en afscheid genomen van de kindjes. Met name Suze vond het niet leuk dat tante Siets weg gaat, maar werd gelukkig goed opgevangen. Sietske vond het fijn om ieder weer te zien, maar was toch ook wel blij om weer naar` haar Bas en Ninaatje te gaan!

Woensdag 8 september: eerst naar Toppers om voor vanavond lobster en m
mosselen te bestellen, daarna zijn Henk en ik naar Anse Marcel gereden en hebben daar rondgekeken. Mooi, mooi…maar eng hoog die weg! Niks voor mij. ’s Avonds heerlijk gegeten, smikkel, smikkel!

Donderdag 9 september was de wandeldag! Met de highspeedboot naar Saba, eerst voor de zekerheid een tabletje tegen zeeziek. De bergwandelschoenen aan en het beloofde een mooie dag te worden. Tjeerd bleef thuis bereikbaar voor de kinderen, met z’n 3 en dus op pad vandaag. De boot ging hard, lekker buiten gezeten, lekker wat gedronken en tot onze grote schrik viel er voor onze neus bijna een heel eigenwijze man van boord! Tevens een gratis schoonheidsbehandeling gehad: het zoute zeewater kwam als een fijne nevel op onze huid, heerlijk!
Na ruim een uur varen kwamen op Saba aan, daar werden door de douane, collega”s van Tjeerd, buiten in de openlucht, gecontroleerd, een stempeltje op de motorkap, zo simpel gaat dat daar!
Collega Ellen stond ons op te wachten en reed ons over het eiland: inderdaad, Saba is schitterend mooi, net een openlucht museum. Toen begonnen we onze wandeling naar het hoogste punt midden door een stukje uniek tropisch oerwoud. Het was er vochtig, glad en er was ook veel schade van de hurricane, maar prachtig met heel veel grote planten die bij ons thuis mini in de bloempot
staan. Het was er heet en vochtig en halverwege haakte Henk af. Het was ook best zwaar dat laatste stuk, glad en op handen en voeten hebben we moeten


klimmen, Judith en ik. Mooie foto”s gemaakt, maar helaas, het was een heldere dag, en toch, net dat laatste stukje, vlak bij de top, kwamen er weer wolken en hadden we niet het uitzicht waar we op gehoopt hadden. Maar we voelden ons helden! Gelukkig onderweg veel mooie uitzichten gehad. Toen terug, en Henk oppikken en naar beneden, kletsnat en toe aan eten en drinken in de Ecolodge. Heerlijk, dat smaakte, een lekkere gezonde salade en w. en b.voor de dorst.
En toen was daar gelukkig die lieve Ellen weer, want zonder haar zouden we de boot gemist hebben!
Voldaan en moe de boot in, weer lekker buiten gezeten en genoten van een schoonheidsbehandeling + drankje. Topdag!
thuis nog even wat gedronken bij Toppers, naar huis in de douche… en Jurre
valt op de rand van de douchebak een gat in zijn hoofd. Met vaart naar
het ziekenhuis en 5 hechtingen! Gelukkig lijkt ie er weinig van te lijden.

Vrijdag 10 september vanmiddag gaan we weer naar huis. Vanochtend de laatste aankopen, drank en sigaretten die Tjeerd voor Antoine mee wil geven en dan gaan vader en zoon nog even op de jetski’s. Judith en ik zien ze vanaf het balkon in de baai voor ons, een mooi gezicht!
We nemen thuis afscheid van Judith, Suze en Jurre., niet makkelijk, maar voor de kindjes toch het beste. Tjeerd brengt ons tot in de vertrekhal, en daar gaan we dan de roltrap op naar de douane, dag lieve schatten, dank je wel voor alles!
Als ik dit zo typ, komen de emoties weer boven, en voelen we het gemis van jullie!
Het was heel fijn om jullie terug te zien. Wat zijn de kinderen groot geworden, en wat kunnen ze al veel!

Dag lieve schatten, tot ziens, Henk, Engelien en Sietske.