14 April, doet wat ie wil.

Vandaag letterlijk en figuurlijk met onze neus in de boter gevallen, dat wil zeggen, ik, Jurre en Suze. Vandaag gaan ze niet naar school, en toch zijn we naar school geweest; namelijk naar de Montessori, om eens te zien wat zíj er nou van vinden daar. Ik was er alleen al geweest en heb een rondleiding en brochures gehad van de directrice. Het was er al zo giga druk met auto’s……
Bleek het vanmorgen tea and breakfast with mommy te zijn.

Allemaal tafels buiten, leuk gedekt met kleedjes en bloemen, alle mamma’s zaten al klaar. Ik zag al bekenden, en dacht; ‘oh, okay, die hebben hier ook kindjes op school”. Dus wij ook maar aan een tafeltje gaan zitten, de directrice zei dat we ook uitgenodigd waren. De grotere kinderen kwamen met dienbladen vol met kleine bordjes waarop een stukje sinaasappel, en Johnny cake (waarover later meer), twee plakjes kaas een miniquiche, en ja Angeline, zowaar een lange vinger! Allemaal heerlijk. En ineens begon het van het miezeren echt te hozen hozen…..oei oei, we werden een beetje nat.

Ondertussen wilden de kinderen plassen, dus dat maar eerst en toen gingen ze zelf bij de klassen kijken, Jurre zwaaien door de raampjes haha. Suze wilde naar binnen. Er was heel wat uitleg voor nodig om te zeggen dat dat nu nog niet kon, ander keertje. In de auto had ze al gevraagd waar haar tas was, ze wilde denk ik blijven. Op de playschool hebben ze het duidelijk gehad over de grote school, want Suze praat al een week over het feit dat ze; to the big school goes”, just like Harrison and Omari. (klasgenootjes) Wel maf, want ik ben al een paar weken op pad naar allerlei scholen, zoals jullie weten, maar daar wist ze niks van. En nu zegt ze zelf tegen Jurre dat ze naar de grote school gaat, en erachter aan: “nee en jij níet Jurre”.

Ben bij de CIA geweest, das wel een stoere naam voor een school, maar de C staat voor Caribbean. Een Canadese lagere/high school, dat is het. Deze ligt in Maho, helemaal aan de linkerkant van het eiland. Vond het een erg leuke school, de kinders zagen er happy uit, er is veel extra’s aanwezig, en de manier van lesgeven is een beetje op zijn Nls denk ik in te schatten, en wordt strikt bij gehouden door letterlijk bezoek en toetsen aan de leraren door hogere ambtenaren uit Canada zelf. Voor de kleintjes is er 1 klas, Montessori onderwijs.
In die zin is het dus vooralsnog een beetje gek ze daar heen te sturen, hier in Cole bay, iets verder dan hun huidige schooltje, aan de lagoon, is dus de Montessori lagere school.

Dan heb ik ook nog Learning Unlimited bezocht, deze ligt naast het ziekenhuis, dus over “the Hill” en is Amerikaans van opzet. Ook daar was de rondleiding leuk. Maar toen ik vroeg of ik ze een dagje thuis kan houden om wat anders te doen werd me verteld dat ze dan héél véél missen, elke dag is een ramvol programma en dat blijft zo tot het einde. Ook bij vakanties wordt er veel huiswerk meegegeven want éigenlijk hebben ze liever niet dat je gaat wanneer het geen “break” is, want dan missen ze zoooooooo veel?? Let wel, we hebben het hier over onderwijs voor 3 en 4 jarigen!. Dat vond ik toch wel een beetje heavy……
Op alle scholen zitten kinderen van mensen die we kennen, en die heb ik natuurlijk ook gevraagd wat ze vinden/vonden en waarom ze de keuze voor die en die school hebben gemaakt.

Het blijft natuurlijk onze beslissing, maar “inside” info kan nooit kwaad nietwaar?

Voorts is het zo dat op dit precieze moment, Tjeerd in een bed in het ziekenhuis ligt te wachten op een operatie. Onder algehele narcose. Niks dramatisch, maar mij is ooit op 16 jarige leeftijd bij mijn blinde darm operatie verteld door de dienstdoende artsen, dat elke operatie en narcose er één is, met in principe dezelfde “gevaren”, zogenaamd grote of kleine operaties zijn in die zin hetzelfde. Dus is het toch best spannend, en hoop ik dat ik gauw gebeld word met de mededeling dat alles klaar is, goed gegaan is, en dat ie even wakker is geweest. Vanmiddag bel ik dan David op, die komt ons halen en brengt ons naar het ziekenhuis, dan kunnen we met 4tjes terug in Tjeerds auto, want hij moest er om kwart voor 7 al zijn! Jullie horen het wel!



Visit Sopranos Restaurant at Sonesta Maho arcade, komt recept vandaan.

Ingredients (Fried Johnny Cakes)
o 1 pound of flour
o 1/4 cup of cornmeal
o 2 teaspoons baking powder
o 2 teaspoons of salt
o 1/4 teaspoon white sugar
o 2 tablespoons vegetable oil
o 1-2 cups of warm water
o 1 cup vegetable frying oil
Combine the flour, cornmeal, baking powder, salt and sugar in a large mixing bowl. Make a well in the mixture and add vegetable oil.
Slowly add water and mix carefully until the mix is not sticky. Knead the dough well until it becomes smooth and all lumps have disappeared. Cover and let the dough stand for 20-30 minutes.
Roll the dough into a long strip and cut into small pieces. Knead each piece into a ball. Flatten each piece on a floured surface with a rolling pin.
Heat enough oil to cover the bottom of the frying pan and add the flattened cakes. Fry each side for 2-3 minutes until golden brown.
Serve hot.