donkey-business

En eindelijk zijn we dan es tapas gaan eten bij Karakter. De 9e.En Tjeerd was aangenaam verrast, jeuh, ik hoop dat we vaker gaan, ik vond het heerlijk, Suze en Jurre ook en sja spelen in zand in het donker en met “vuur-lichtjes” overal is toch ook waanzinnig leuk? Lekker drankje en live muziekkie erbij, allen happy!

Aangezien er die oudergesprekken waren, was er geen school vrijdag de 16e, ik was om half 9 weer terug, Jurre was wel naar school, Tjeerd toen werken en na het drinken van Tjeu wij met drietjes naar het Sea Side Nature park. Ken je die nog?

Nog in de auto had Suze zus en broer Lara en Steven gespot, de laatste zit in haar klas, dus die was al uit de auto en weg, ik nog met Tjeu en de wagen bezig, ik rijd em niet rond in de maxi cosi, dat opgepropte zitten beperk ik voor hem tot de autoritjes.

Met mam Iris over paarden gehad en Hoenderloo wat ze kende van de peerdewereld, over Angeline die de eerste keren peentjes zweette met het paard van paardenminnende dochter aan de hand, haha. En dat ik ze met reserves tegemoet kom, vind ze toch wel erg groot hoor, en heb ze in Hloo wel es vaker losgeslagen voorbij zien racen..poeh.

De kinderen keken bij de konijntjes en Iris zei dat er een ezeltje was gekomen, en Lara wist wel waar, dus wij met 5jes die kant op, zij zelf ging de bak in, filmen.
De ezel bleek te moeten worden verplaatst. Wij stonden daar en ik zei nog: goh, nou ezels, eigenwijze krengen. Ik zie ons nog in Mijas Spanje, ezeldorp. Carol wilde der niet op en zat prompt op een ezel die de straten doorstoof, die van Lien liep niet, kreeg een lel en was ook vertrokken, de mijne was ok en pap en mam zaten in een karretje achter een ezel te bekijken wat er met hun kinderen bovenop ezels gebeurde haha

eh. eigenwijs ja ezels.
Viel wel mee volgens het meidje daar. Uhu. Dat heeft ze geweten, ze had em met martelen en mieren aan een touw en 10 minuten later zat ze met der hand in een bak water want de ezel bleef echt niet naast der lopen en zij dacht em vast te houden. Hand verbrand, ezel pleitte.

Wij liepen terug, alert,want alle paarden liepen onrustig te doen, en toen heel wat sneller want daar had je het gedonder al, de paarden sloegen op hol. Tot daar aan toe, maar velen lopen daar gewoon los op het terrein, heel leuk ja, behalve in dit geval. Ik met alle kinderen en kinderwagen hup op klein porchje bij huisje, leek me wel zo veilig. Maar goed ook, want het werd nog gekker. Zo’n patser kerel ging die ezel wel effe vangen. Hij had het touw aan het einde vast en meneer liep heel zelfvoldaan met het beest. De dame van SSP gebaarde dat de ezel dichterbij in een weitje bij de pony moest, leek haar beter. Maar de patser was een echte, en liep steevast terug naar de stallen. Althans….. de ezel sprong en begon te hollen en sleepte de vent achter zich aan, Lara Suze en Steven in een deuk, de kerel stuiterde heel hard op en neer, en werd verder meegesleurd, zat vast met zijn hand. Het zag er uit als een slap-stick ja, misschien heeft ie der wat van geleerd, t was nogal pijnlijk, letterlijk en figuurlijk voor em.
De kinderen zaten wat in de spullen te rotzooien, en mijn tas leeg te vreten en drinken, leve Judith die alles altijd meesleept... en ik vond dat we nog wat moesten wachten, en daar kwamen nog meer paarden aangeraced voor onze neus langs,…pfjoew, ze zijn groot en gaan écht hard dan hoor… Eindelijk de ezel in het weitje…

Iris nam der woorden van ‘ah-joh’paarden’alleen’maar,leuk’man, nog effe snel terug…zei nog; “sja, zo raak je je reserves ook niet echt kwijt nee”, gebeurd hier noooooooit zoiets!” was wel aan koffie toe, de kinderen een ijsje.

Zitten we daar goed en wel, komt er een mevrouw aangespurt totaal in paniek. Wat bleek, daar achter dat huisje was er weer een paard op hol geslagen, andere dame viel en werd door paard vol in der gezicht getrapt door een achterbeen/voet/hoef, hoe zeg je dat? Hup, iedereen behalve de eigenaar die doodgewoon bleef zitten, vloog overeind met en zonder hulpkid, ik weer de kinderoppas, bewust of onbewust.
Het duurde zo lang dat ik uiteindelijk Lara en Steven bij Iris daar ben gaan “ afleveren”, ik wilde niet zomaar weglopen, bovendien belde ADT, alarm. De dame gezien,zag er totaal niet lekker uit, leek mij een gebroken neus en dat was het ook…. Suze was er dagen vol van, van alles.
Ondertussen dus ADT alarm, en Tjeu was ook van de honger, Tjeerd nam niet op, dus de rit terug was kort maar heftig. Vraag me wel eens af of het ook wel eens normaal kan gaan. Zou me waarschijnlijk te pletter vervelen in ander leven!

Thuis vroeg Suze hoe ze één en ander in het Engels uit moest leggen, want: Yes, wow, I’m going to tell about the man behind the donkey, that was realy funny hè, mom?