krijg er wat van

krijg wat van deze website, vind het heel vervelend dat jullie daar ook last van hebben, Els, tante C, en iedereen mee. We betalen zat voor alles dus het mag onderhand wel werken dacht ik zo.

Klaas, ja verhuizen door omstandigheden ja, maar dat moet je maar prive vragen, want das een lang en ongezellig verhaal, goed voor een boek ooit. We zijn weer zo braaf niet met modder en namen te smijten...

Heb je mail wel gehad Yvonne, ben het gewoon straal vergeten, sorry, komt vandaag of morgen!

Huis van Monique is te klein en te heet, zijn volgens mij haar woorden. lees je dit nog zelf Monique? Hoe is het in NL, met man en Bowie?

Tjeu is aan het tanden verzamelen, er zijn er twee onder en 1 boven door, de ander zit eraan te komen. Hij weigert elk eten behalve fruit, flessen drinken doet ie wel, dan maar meer pap.Hij frummelt zichzelf van de bank af, alles om te kunnen staan.

Met Jurre naar de kno arts, of ENT arts hier, zijn keelamandelen zijn vet opgezet. Jurre praat al lang heel nasaal, is ook vaak verkouden in de zin van snot in zijn neus, snurkt, en slaapt erg onrustig, en de laaste weken eet ie voor zijn doen niet zo heel geweldig. heb al veel meningen gehad van velen van jullie, prive, ik denk dat ze der maar uit moeten, maar de vraag is wanneer? School begint volgende week, dan is Tjeerd ook naar Curacao, en sja, we hopen wel te verhuizen snel, en Tjeerd moet in September weer naar de grote C, swah, allemaal niet zo gewoontjes als in Nl even die en die kunnen vragen. We zoeken een plekje voor em, ik zie er tegenop, maar we denken toch allebei dat ie er van zal opknappen. Die van ons klagen nou eenmaal nooit, iig niet voordat iets al ernstiger vormen aan heeft genomen. Wel prettig niet van die piepers, van de andere kant, je moet ze wel heel heel scherp in de gaten houden.

Nog geen week thuis vanuit Nederland was het met Suze elke dag moeizamer. Ze pikt elk greintje spanning op, en sja, der is nogal wat de laatste tijden,..en ze is reuze in de kleuterpuberteit, inclusief behoorlijk hyterisch kunnen doen, iets wat we van haar helemaal niet kenden. Vond haar de woensdag al mm mm en donderdag avond, na een paar keer meten, was haar temperatuur weer zo omhoog en zat ze weer zo duffig te kijken dat ik er om half 10 'savonds de 12e Juli haar en een tas spullen in de auto heb gezet en naar het ziekenhuis ben gereden.
Heb vriendelijk doch zeer duidelijk gemeld dat ik niet ging zitten wachten (er zaten er nogal wat) en wat er pas nog met haar aan de hand was geweest. Na nog geen 5 minuten mochten we naar binnen.

Bloedprikken ging dramatisch de mist in, ze deed 'er best maar het lukte niet, werd iemand anders voor geroepen, dat duurde en duurde. Ondertussen liep het op de eerste hulp af en aan, veel geweld, jaja, echt, en lawaai en geschreeuw en ge-ren. En wij hoorden alles door het gordijntje, Suze bezorgt, ik deed alsof van niettus. Uiteindelijk was het van alles doen en meten, foto's maken. Pff. In NL moest ik een dikke jas aan tegen de straling, de rest van de 5 zusters ook, die dan in een afgesloten hokje verdwijnen en dan wordt de longfoto gemaakt. Hier had ik geen jas aan, niks, Suze vasthouden, 1 man in een outfit van-ik-ben-net-wezen-joggen-en ach-ja-hou-het-maar-gewoon-aan, stapte achter schotje, ook zonder jas, en hop foto klaar. Doel hetzelfde, manier van ietsje anders, resultaat beiden ok, maar lange termijn voor omstanders???swah. Bijna 0.00 uur dat we naar een kamertje gingen op de kinderafdeling, want ja hoor, LONGONTSTEKING. Alweer.

Zuster jaste de deur open, bam licht aan hoop kabaal en gepraat en Suze aan bubbel apparaat dat tig keer meer herrie maakte als in NL, maar het resultaat was hetzelfde. Er lag alleen nog een meisje op die kamer, en ik had met haar te doen. En baalde, want er was geen andere plek, alles bom en bom vol. En dat is snel met maar een paar kamers.....

Dr Offringa verdient hier een standbeeld, liefst nu nog gewoon, de man liep daar nog om half 12 rond en de volgende morgen 7 uur hoorde ik zijn bulderende stem alweer. Ok, hij kan wat cru over komen, maar hij weet waar ie het over heeft, en wat onze kinderen betreft heeft ie er nog nooit naast gezeten qua diagnose. Rond 7 uur in demorgen loopt ie op de kinderafdeling rond... Dan heeft ie vanaf 9 uur spreekuur tot 12, aan afspraken maken doet ie niet meer, iedereen is toch te laat zegt ie. sjuust. Gewoon gaan zitten en vragen wie de laatste was dus, kan hem geen ongelijk geven. Kom em nooit ergens tegen want de man draait 7 dagen per week, altijd, mits ie weg is op cursus of bijscholing oid. Ze kenden hem in Apeldoorn, of had ik dat al verteld?

Suze elke twee uur bubbelen, weer allemaal moe van alles. Maar ze liet alles rustig over haar heen komen, zelfs de irritant lawaaiige zuster 's nachts, met BAM alle lichten aan, Bam Suze overeind, Bam deur slaat dicht van de wind, KEIHARD OEPSSSSS en "oh, are you awake too?" Gut hoe kan het toch? Maar alweer, doel en resultaat waren hetzelfde. Daar gaat het om dacht ik dan maar.

Nog 1 mega verschil, de volgende ochtend waren de mannen er natuurlijk. En werden pertinent totaal geweigerd om binnen te komen. Jurre huilen, Suze huilen, Tjeerd kwaad, ik woedend. Later werd me uitgelegd dat de meeste inwoners zich hier niet aan de regels kunnen houden, en dus had de verpleging heel veel gedonder met te veel en te lang bezoek, allemaal met eten en drinken en noem maar op. (als ouders krijg je niets, nog geen koffie). Ze was zelf van hier en zei schoorvoetend dat Nederlanders zo'n beetje de enigen waren die zich wel aan de regels hielden, maar ja. Ja iid maar ja. Wat heb je aan je centen Piet, als je pissen moet en je kan het niet? Toon Hermans.

Nou bleef ik in de nacht, ging ik in de ochtend naar de auto waar Tjeu en Jurre in zaten, Tjeerd bij Suze met zakken proviand, en ik dan naar huis terug met de twee jongens, "gewone" zaken doen. Eten koken en eten, en dan Tjeerd thuis en ik weer alleen in de auto naar Suze. Ietsje pietsje lastiger dan in Nl zeg maar.....

Hadden we nog wat Jurre en ik, Tjeu sliep. Ik wilde wat pakken in het washok zeg maar, BENGGGGGG blikken op de grond, WHAT THE F???
nou opa en oma, weten jullie nog die leguaan? Deze was zeker anderhalve mete, en zeker 15 cm dik/hoog, en zat bovenin het voorraadrek...... Nee he??
Net gepakt, Jurre stok en bezem, hij zou me wel helpen, "ben je bang mamma?" Nee man, maar echt lekker vond ik het ook niet. De deur aan de andere kant open en met veel geweld en van alles dat naar beneden kwam gemietert vloog ie half en half naar buiten, zoefffff van de trap af, Nyx als een gek blaffen., Jurre jeu jeu jeu jeu bovenaan de trap, ik in het zweet ernaast, vond het toch best een beetje minder, wat een reus....

Zondags mocht Suze naar huis omdat Offringa ons voorzag van dijk medicijnen en ons in staat achtte dat zelf te doen; " Thuis is altijd beter" .
Juist.
Nog "thuis"
wat een ge-emmer.

En zoveel meer gehoord en gebeurt. Las in een boek van Isabel Allende ook een hoop drama's, dacht en denk dan maar weer; een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ieder huisje zijn kruisje. Tel je zegeningen en ga zo maar door.

Kortom door de bocht, ben dolblij dat we alle vijf weer thuis zijn,dat het goed met ze gaat, inclusief onhandelbaar gedrag haha!