veiligheid (??) s riemen.

In de Chinese astrologie is dit jaar het jaar van de draak.En dat is het meest geliefde teken, het enige mythische, en staat voor het meeste geluk. Een beetje Chinees stel dat kinderen wil (of 1, als je een Han Chinees bent) zal proberen om in dit jaar een kindje te krijgen.

Maar het jaar van de draak is voor iedereen gunstig, ookal ben je er zelf niet niet één. Mooi , want we kunnen wel een beetje mazzel gebruiken!

De 23e Januari was ik jarig en had ik voor het eerst familie op visite hier, opa en oma, en de dagen dat ze hier waren waren erg gezellig, de tien dagen vlogen voorbij, bbcen, uit eten, en kreeft tuurlijk, lekker veel naar het strand (waar we James Bond taferelen zagen) en thuis spelen.
Suze en Jurre hebben veel “gespijbeld” deze keer! Van opa en oma hebben ze beide een zandbak gekregen, die wij hebben laten komen vanuit Amerika, niet te vinden hierzo, en die konden we de voorlaatste dag van hun bezoek gaan halen, helemaal goed dus. De kinderen met opa en Tjeerd zand halen op het strand, en klaar ben je. Ze zijn er helemaal weg van. Zo hoef ik dus niet altijd met kleine Tjeu en de hele meut naar het strand, maar kunnen ze ook lekker samen “alleen” in de tuin spelen, Suze soep taart en pizza bakken, Jurre druk met schep en graafmachine!

De 22e kreeg ik om 12.00 telefoon. ??? MIKE! Wat vet, die belde als eerste want in Australië was ik vanaf dat moment jarig! Wat vreselijk leuk en lief! Kan het heel erg waarderen Mike!

’s Morgens met Henk op pad geweest voor een e-reader (met vers gekregen dollars van hen en overoma op zak, waarvoor heel veel dank!), jawel, ik ja, ik wil al heel lang een e-reader. Goeie boeken kopen hier is net zoiets makkelijks als een palmboom kopen op Antartica, en altijd de verzendkosten moeten betalen,….not. Gezien maar niks gekocht en ondertussen heb ik er nog steeds geen omdat er vanaf die weken bijna elke dag wel iets was. (vandaar de websitestilte).
In de middag moesten we naar de zwemles, Jurre mee want die gaat tegenwoordig ook, Tjeu kon lekker bij opa thuis blijven en oma was fijn mee. Allemaal ok.
Op weg terug bleek er file dus dan maar via de hoge berg zoals de kinderen het noemen, de cakehouse road voor de rest. Ook daar omhoog kwamen we stil te staan. Dat vond oma niet zo geweldig want die heeft het niet zo op dat steile, wat ik goed snap, maar het ging nog ok.
Hoewel.
Het wachten duurde lang en lang en langer en de kinderen begonnen vervelend te worden, logisch…. Uiteindelijk de berg over en weer op de weg naar huis,…Suze zat nog steeds te emmeren, en nu met haar veiligheidsgordel. Dat die dingen er dus niet altijd voor je veiligheid zijn bleek wel, ze had het ding om der nek zitten en probeerde zich los te trekken.
Ik denk dat Engelien het als eerste zag en schrok, Suze trok het steeds strakker en zag rood en der ogen puilden uit, vreselijk. Allemaal gillen, Jurre schreeuwde:” Suze Suze, nee, nee nee”, oew, heel akelig.
Ik sprong uit de auto, jaja, midden op de weg, heb de deur los gerukt en de riem uit zijn voegen gerukt, dat kan dus als je adrenaline gehalte hoog genoeg is.
Sjezus! Suze hoestte en proestte en vertoonde rode puntjes op der gezicht, uiteraard een striem in der nek. Jurre huilde van schrik, Suze keek letterlijk en figuurlijk heel benauwd, mede omdat ik dat zo vaak heb gezegd niet te doen dat aan die riemen zitten.... Ze zat gewoon op de zitting zonder stoeltje omdat de auto net terug was van de garage…..
Je kan je wel bedenken dat mijn hoera stemming vanaf toen wel vertrokken was, zelfs een wijntje of wat hielpen niet echt.
De kinderen waren totaal onder de indruk, en ik en zij lagen op tijd in bed, het had mijn energie ook opgevreten het hele incident.