effe wachte op de kerstgedachte

De week voor kerst hadden we een hoop te ondernemen, ben met Suze naar de tandarts geweest, zij voor het eerst, ik voor het eerst hier. De tandarts heeft allemaal mobielen met bluppen hangen, zoals wij die 1 hebben van Julia, alleen waait die van ons regelmatig van de haak af, en daar hingen ze braaf te bungelen in de airco-lucht. De tandarts meneer is al wat ouder, erg aardig, en bij de nakijkafspraak werd meteen alles schoongemaakt, niks vervolgafspraak. Gelukkig was Tjeerd ook even gekomen anders had dat nooit goed gegaan met Suze erbij…Jurre was thuis en Nadja en Dirk-Jan hebben even opgepast, das fijn!. Vrijdag de 17e ben ik met de kinderen naar de babyclinic geweest, stel je een kleine kamer voor, witte muren en 3 werkplekjes, een weegschaal en wat kinder(afleidings-)spul en vriendelijke dames die in het Frans Engels en af en toe een woord Nederlands vragen stellen. Ik meende dat Suze geen inentingen hoefde maar na veel gelees en gedoe en ondertussen twee wurmende kinderen wist ik het ook niet meer. Dus kreeg ze een inenting tegen hepatitus b.Met een ballon en vette Dora pleisters zijn we maar naar de dierentuin gegaan daarna (ligt ernaast zo’n beetje). Later `s avonds thuis nog eens op mijn gemak in de inentingspaspoorten en boekjes van consultatiebureau gekeken, had dus iid niet gemoeten, pas in februari een of ander cocktail en dan is ze voor der leven klaar. Heb me der dagen vervelend over gevoeld en weet het nou nog niet, maar dat komt dan de volgende keer dat we daar zijn.

De volgende dag op pad om voor Suze’s nieuwe (oude) bed een matras te gaan kopen, dit is één van de vele zaken die in Rotjeknor of waar dan ook belandt zijn, in ieder geval niet hier bij ons. Dat bleek nog niet zo simpel. Punt 1 is dat het zo heerlijk onduidelijk kan zijn wat er verkocht wordt in welke winkel. Je zou bijna zeggen dat een paar Polen hier de winkels naam- en vormgegeven hebben, niks is echt logisch. Das wel grappig soms, en misschien ook wel een verkooptruc, ga je toch even kijken hoe en wat, maar met die 2 in de hete zon in de auto zoeken naar zoiets is niet echt joppie. Ik had het ook al uitgesteld totdat Tjeerd een keer vrij was. Zo kon ik auto in auto uit met Suze en winkel in winkel uit. We vonden van alles, ook een juffrouw van de ‘school’ waar we zijn wezen kijken, ze vroeg meteen waar “het mannetje”was! Uiteindelijk wist een mevrouw ons te vertellen dat er in Colebay (bij de H.D dealer inrijden) een matrassen fabriekje zat. Wij daarheen. Bleek een familiebedrijf met een Nederlands sprekende Turkse? man en zijn Colombiaanse vrouw en hun 3 kids en nog zussen en en en en en. Oma woont in Almere maar dat vond ie geen fluit aan, wil niemand beledigen maar eh, lijkt me ook. Hartstikke vriendelijk en alles bekeken daar, en veel ohs en ahs over Suze en Jurre. En matras besteld, totaal op maat gemaakt, Tjeerd kon het maandag ophalen. Let wel, we waren daar dus zaterdag rond een uur of 12.00! Het bleek een hartstikke mooi ding te zijn geworden, roze/oudroze met die ouderwetse bloemen motieven erop gestikt en zo’n zacht randje langs de buitenkant. Geheel nieuw en nostalgisch, zou het zó in een designbank leggen!Geweldig, en Suze was helemaal over the moon dat ze in der nieuwe bedje kon gaan slapen!
Dinsdag de 22e naar de huisarts omdat ik al bijna twee weken een bobbel in de spreekwoordelijke bobbel voelde. Dacht gaat wel over. Niet dus. Ben de 29e naar ziekenhuis gemoeten voor fotos, was niet al te gezellig en de kerstdagen waren er een beetje door ondergesneeuwd, maar ja hadden wij die kou tenminste nog. Om dit verhaal maar even af te maken, moest van de arts daar terug komen voor een echo. Kon pas de maandag na oud en nieuw bellen…… Dus ook dat feestje was van binnen niet al te lollig……Dinsdag de 5e terug naar ziekenhuis waar de Nederlands sprekende Chinese arts na een poosje zei dat er niks ernstigs aan de hand was………. Pfffffffffff……. Dat ook weer gehad zeg……
Woensdag voor kerst liep Jurre ineens met een tasje te sjouwen dat ik niet kende. “Geef eens hier Jurre.” Nog niks door. Even later scharrelde hij met een klein zwart doosje…. “Jurre wat heb je daar nou?” Van pappa dus, hele mooie ring gehad en ook nog oorbellen. Voor wie goed op de vervolg foto’s kijkt zal wel duidelijk worden hoe één en ander er uitziet. Wat ontzettend lief! Oei…..
Ik de volgende dag met de kindjes naar Philipsburg, onder het mom van; ‘ik moet mijn ring wat groter later maken’,.ik had em aan een andere vinger bedacht dan Tjeerd had gedaan….. Voor Tjeerd kadootjes gevonden, en uiteraard een armband bij dezelfde juwelier. Sja zo gaat dat, je krijgt een biertje, wijntje, champagne aan geboden en voor je het weet koop je je suf. Haha, nee hoor, dat van dat aanbieden klopt, maar ik reed hè, dus water, maar Suze heeft een kerstman vol smarties op zitten vreten in die winkel, krijgt ze thuis nooit. Sterker nog, ze kreeg ze aangeboden, en wees ze af (goed hè, nooit iets te eten of drinken aannemen van vreemde meneren!!!!!). Ze vroegen zich af of ze geen snoepjes lustte, ik zei; “nee, ze kent ze gewoonweg niet, ze krijgt zelden of nooit snoep”. Dat vond de hele winkel wel zo byzonder dat de buurmancollegas erbij gehaald werden om dat te vertellen. Waarop Suze dus meteen een kilo van die dingen wegwerkte……… Staat ook fraai….
’s Avonds heb ik tot 23.00u kadootjes in zitten pakken,had er een lamme arm en 3miljoen muggenbulten van, had ook eea uit Nl mee genomen dus dat bleek een hele berg bij elkaar.
We hadden als kerst verlichting een kerstpalmboom, zo lelijk en fout dat ik em fantastisch vond. Gekleurde lichtjes buiten op de porch in palmboomtakken die ik uit eigen tuin bewaard had ‘for the occasion’.
En voor het huis witte lichtjes in de palmbomen en roodwitte zuurstokken lichtjes in de grond langs de voordeur. Normaal gesproken zou ik de witte lichtjes het mooiste hebben gevonden, maar hier staat alles met felle kleuren zoveel beter dan in NL, dus had alles wel een bonte parade mogen zijn eigenlijk.
Eerste kerstdag was het zowaar donker en het weer heel slecht. Heerlijk eigenlijk, het regende met bakken tegelijk en elke keer dat we dachten zo kan ie niet harder bleek er nog meer uit een wolk te kunnen vallen. Ik blijf dat een wonderlijk iets vinden hoor, wolken zijn zo ogenschijnlijk niks en als je ziet wat er uit kan komen dan denk je, wat moet dat wel niet wegen daar in die lucht? En hoe kan dat dan zo simpel zo ver waaien? En kan je daar nou niet op leunen daarboven met al dat water er in? En kan je gewoon ademhalen in zo’n wolk vol regen? Of ben ik weer eens de enige die zoiets denkt?
We hebben de hele dag gevuld met kadootjes uitpakken en we hebben gebarbecued als kerstdiner, is dat wat?
Suze noemde Sinterklaas een kabouter en de kerstman de buurman. Ze had dus alles van de buurman gekregen, aardig van em niet? Maar het aller aller mooiste vond ik wel wat ze van het kerstgebeuren op zich maakte… Ik had in Nederland een kerststalletje gekocht van hout met keramische figuurtjes en dieren erin geplakt. Heel klein en koddig, zo echt heel liefjes. Ze bleven er wonder boven wonder allebei redelijk van af… Suze deed elke dag dat het er stond haar beestjes (ze heeft van okapi tot koe en van schildpad tot vosje) erbij zetten. En dan niet de olifanten en weet ik wat, nee precies die dieren die erbij geweest zouden kunnen zijn volgens de verhalen. Voorgezegd, welnee, ik heb had haar toen 1 keer verteld van een kindje dat was geboren in een stal. Dat laatste woord deed het em denk ik…. En dan praatte ze honderduit tegen ze en dan gaf ze ze eten en drinken en zei ze, “is echt leuk hè zo’n feestje”. Ineens zei ze, “mamma, dat kindje Jezus was wel heel byzonder hè? Ik zo , ‘ja denk het ook ja”. “Ja dat ie daar zo maar boren mog worden met al die beestjes erbij en lekker gezellig zo samen met de beestjes enzo!” Dan denk je toch, WoW, waar hebben we het toch altijd allemaal over?