Suze's graduation! Nou echt!

Graduation, jaja, nu al!

Is Suze niet 3? Jep. En dan nu al een soort van “graduation”? Jep. Wat het betekent? Officiële vertaling is een soort van schaalverdeling, of gewoon gradering, maar het wordt veelal ook gebruikt als woord voor “slagen”, en dan in de zin van het behalen van een diploma ( van school).

Ik had Chantal (de juf) er wel over gehoord, maar wisten wij veel dat het zo’n officiële/quasi serieuze bedoeling zou zijn? Toen we terug waren uit Nl zei Chantal dat Suze een gedichtje moest oefenen en dat ze me dat mee zou geven. Bleek al niet meer nodig, dat had ze die dag allang in der hoofd. Later bleek dat ze nog veel en veel meer geleerd had, liedjes die we thuis nog nooit gehoord hadden van haar. Misschien had ze ergens bedacht dat dat bij de graduation hoorde, en dat wij het nog niet mochten horen, hoe het ook zij, na die tijd zingt ze ze wel allemaal hier.
Ik kreeg de uitnodiging mee en dacht??? OH??? Heb de directrice gemaild over wat en hoe te verwachten, en waar die 75 dollar dan heen ging? Wij hebben zoiets nog nooit meegemaakt, en het bleek dat er meerdere ouders hadden gemaild want niet veel later stuurde ze alle ouders een mail met uitleg. Oa dat er ongeveer 150 mensen zouden komen, en dat die niet op school te “houden” zijn.

Donderdag ervoor was het hemelvaart, en hier een vrije dag. Dat was ze (directrice) even vergeten. Op zich wel gek want de school hing al weken vol met flyers in niet te missen kleurtjes waar de komende schooldichte dagen op stonden, maar goed. Daardoor was de school vrijdags maar tot half 1 open. Tot daar aan toe wat mij betreft, maar ze bedacht zich dat woensdags….en die donderdag konden ze niet versieren in de zaal waar het spektakel zich af zou gaan spelen, een zaal van een, zeg, ouderen soos, dus moesten de juffen dat vrijdagmiddag doen. Mmmm. Dus zij vergeet wat en dan draait iedereen er voor op, vreemd.

Jurre en Suze gehaald en thuis waren ze de kluts kwijt, slapen? Wat? Nee? Bovendien hadden we precies voor het eerst sinds lange tijd die dag geen stroom, dus geen tv/computer, maar erger, geen airco, en het was die dag echt heel heet…dus van hun slaapjes kwam totaal helemaal niks terecht, van niks eigenlijk…. Aan het einde van de dag weer stroom dus gauw allemaal douchen en aankleden, en toen waren ze eigenlijk al doodop. Om iets over 6 zaten wij in de auto richting Phb, voor wie het weet, het de afslag Guanabay in en dan weer rechts. Wij waren er dus op tijd. (wat genoeg gedoe had gekost). De meeste ouders waren op tijd. De rest was dus niet op tijd. (Juf, dj, eten etc) Allerlei gezwam over het verkeer. Ja? Daar zijn wij ook doorheen gemoeten?

We begonnen dus pas NA 8 EN, en dan moet je weten dat ze allemaal 3 bijna 4 zijn, en de meesten kleine broertjes en of zusjes hebben, en dat ze toch een beetje nerveus waren enzovoort. Ze renden dus eerst alles af en aan, zweetten zich te pletter want het was daar snikheet, en waren in no time smerig want schoon kon je het daar niet noemen. En ondertussen stond er muziek op die ik nog niet op de droevigste of meest sombere begrafenis heb gehoord, echt héél gezellige kindermuziek dus, en helaas dat bleef zo. Kreeg er op een gegeven moment wel de slappe lach van met een vader een paar rijen verderop, die dacht exact hetzelfde.
We begonnen uiteindelijk zonder de juf van Suze, dat vond ze niet leuk. Achterin de zaal gingen ze opstellen in stelletjes van twee en heel plechtig hand in hand naar voren komen lopen het podium op, alles onder begeleiding van duizelingwekkend dramatisch zware muziek.

Toen alles zo’n beetje zat bleek Suze precies daar te zitten waar ik/wij haar niet konden zien, haha, tuurlijk. Bovendien liepen (bijna) alle moeders en een handvol vaders continu door mijn beeld, allemaal meedogenloos gefocust op hun eigen kind; “Oh zijn er andere ouders, och, helemaal niet gezien.” Ach ja. Mocht de pret niet drukken, de programma’s werden uitgedeeld en Jurre wilde allang niet meer zitten natuurlijk. Toen kwam menner Aad binnen, Jurre veerde helemaal op,”Hee, meneer Aad, meneeeeeeeer AAAAAhaad!” Die twee keer dat ie mee is geweest naar de zwemles is ie niet vergeten! Meneer Aad heeft een kleinzoon in Suzes klas, Mark. En de maandag er op kreeg ik van hem een cd met al zijn foto’s van de graduation, is dat nou niet reuze lief?

Alle optredens waren natuurlijk even schetig, maar die mét Suze er bij natuurlijk nét even schetiger,tuurlijk, ik geef het toe, en met al die hormonen heb ik heel wat zitten slikken…, het was ook zo gek om dat kleine meisje te zien met der klas/schoolgenootjes, hoe ze samen doen, wat ze al kan, en dan die téksten van die liedjes.

Tune: Battle Hymn of Republic
When I started nursery school
I was very, very small
But, I am much bigger now
Can't you see how tall
I learned to write me name
And say my ABC's
Oh, I am growing up.
I am growing up.
Oh, I am growing up!

En dan nog een abc en de dagen van de week en de maanden van het jaar en ga zo maar door. Geen idee dat ze al zóveel kent!
Uiteindelijk kwam de juf van Suze ook binnen, het gedichtje kwam;

We’re going to the big school soon.
We’ll have some fun and play,
When the teacher is away…
We’ll learn and read, and laugh and play.

Tig video-tjes en foto’s kunnen natuurlijk nooit uitdrukken hoe het was, en dan nog het Going to Kentucky (erg leuk , zo die dingen die ze gekozen hadden, lekker lokaal???...).
Ze kregen heuse hoedjes uitgereikt en daarna één voor één de diploma’s ophalen. Iedereen stond er al voor geposteerd dus mag blij zijn dat ik Suze überhaupt op de foto heb gekregen toen….

Jurre vond het allemaal wel boeiend, maar nog het meest boeiend was zijn vriendinnetje, Rosalyn. Als het goed is kan je op het filmpje zien dat ie toch écht geen andere mannetjes bij zijn vriendinnetje duld, haha, dat met zijn 2 jaar en 7 maanden.

Hierna was het tijd voor de light snacks.
Begrijp niet wat er “light”aan was, was volkomen en totaal vet en volledig eten! Ook niks voor kinderen, althans,..kijk kippensoep. Vind soep al niet handig eten uit plastic, en dan ook nog met rondrennende kinderen en zonder tafels. En het barstte van de botjes. Niet clever. Kippenpoten idem dito en in een ander gerecht zat ook kip met botten en al, kortom, veel gedoe en gepluis op schoot, wat dus ten kostte ging van mijn nieuwe suède blauwe schoenen, wel gloeiende!!!!!

Ook hier een blauw witte taart, waar je maar een mini stukje van kreeg……was me ook een party-tje zoet, en dan nog chocolade, jippie nog meer vlekken. Tjeerd mocht de cake niet meer proeven van de dame van het buffet, ze zei ijskoud dat zij ook nog niks had gehad… (ja èn?). Bekaf, bezweet, vies geworden en vol van emoties waren wij en een ander gezin de laatsten die de deur uitliepen.

Nog niet bij de auto hoorde ik de dj tot 3x roepen; “Is it OUR TIME now?” Toen ik binnen keek stonden directrice, familie van, de dames van het buffet en nog een aantal hulpmannetjes met de handen omhoog en werd er gezellige lokale muziek aangezet… Dat gaf me even een heel erg onprettig gevoel…….
Dat moet je niet laten overheersen nee, klopt.

We waren om half 12 thuis, nog douchen en toen slapen,…je kan wel nagaan dat het de volgende dag een zware was. Maar we zijn weer een unieke ervaring rijker. En het trots zijn op Suze overheerst gelukkig de mindere kanten van alle heisa. Denk dat ik me maar aan ga melden als kweetnognietwat voor de volgende keer…. Of we komen ook gewoon een uur of wat later haha.