luister, het zit zo;

Luister het zit zo dat van die sneeuwklokjes/lelijtjes der dalen, duh duh stel wijsneuzen. Net voor het effe snel schrijven had ik met de kinderen zitten lezen in het boek van Jip en Janneke, waar de kaft overigens van los heeft gelaten, stukgelezen heet zoiets. Anyway, kijk maar bij de foto's wat we lazen,...vandaar mijn misser.

De week dat we weer thuis waren hadden we de slaapkamerdeur weer vrolijk open 's avonds, tot we gaan slapen. Rond half 12 ging ik naar binnen naar de badkamer, plasje plegen. In het donker, niet uit zuinigheid, maar ivm de muggen, in de badkamer hebben we zo'n piepklein lampje zodat Suze niet in het donker hoeft rond te boemelen. Enfin, ik zit, blote voeten blote benen, en ik hoor een kkkggrr kkggrr kkkgggrr."Geen idee, wat is dat?" eh, toch maar even licht aan. schrik me de vinketering ZO'N krab!!! Viel best mee zeker, nou , niet als je zo bloot zit te wezen, en bedenkt dat het aan je tenen kon gaan hangen. Het was voor ons een nieuwe, normaal allemaal van die kleinere, blauwige, met een huis (je) dat ze dragen. maar dees??? En die scharen, ieuw!!!

Ben gelijk maar bij de kinderen op inspectie gegaan of ik daar niks zag en of hoorde, je moet er niet aan denken....

Voor een foto had ik geen puf, een paar dagen later kwam de tweede, nu bij het was hok. verdikkeme, schrok me weer ongans, en ja, tuurlijk loop je hier op blote voeten....
naar buiten gewerkt, maar de volgende dag zat ie der nog, nou moest Tjeerd em aan de jongens laten zien (ja ik weet het, ik heb een jongen en een meisje, voor iwe daar wat over wil melden ) Suze vond het maar niks en werd ronduit kwaad op Tjeerd dat ie er mee bleef klooien. Jurre deinsde achteruit en zei; "Nee, niet leuk pappa, weg, weg, weg".Van de porch afgemikt de tuin in, hij liep weg met een zere schaar...

De twee weken dat we thuis zijn was het regen regen regen, zo erg zelfs dat een tripje naar de dierentuin zo veranderde in een erg onaangenaam ritje terug.... Bij aankomst ging het nog net, de lionfish bleek dood (later een keer meer hierover)en voor de rest is er weinig "binnen" dus de auto voorgereden en de kinderen ingeladen, alle 3 toch drijfnat. Net Madame Estate uit en het water kwam van alle kanten aangestoven, een weg zag ik niet meer, beetje gokken, en de hoogt van het water steeg ernstig snel. Zag al een paar stilstaan, en de onze was van binnen kats beslagen, ik was drijf van de regen en het zweet. Voor me zweefde een Suzukitje gewoon naar links,...die deed het ook niet meer. Gas blijven geven, dat had ik nog onthouden....
En gelukkig "ken" je dan de weg al zover dat je weet waar het riool gewoon open is, en of er soort van sloten langs de weg liggen, dat je daar dan maar niet inrijdt.

poeh kwas blij veilig thuis te zijn.

Over wegen gesproken, helaas voor ons zijn ze bij dat idiote punt in Colebay (waar je een blokje om rijdt) begonnen aan rioleringswerkzaamheden. Moet ook wel, het meurt daar altijd enorm, en wateroverlast is er ook altijd. Maar goed, had dat gedaan toen we nog aan de andere kant woonden!!! Een tochtje naar school duurt nu zomaar 3 kwartier tot langer, terwijl ik er normaal binnen 10 minuten ben.Erg balen dus, helemaal toen ik las dat het 3 maanden gaat duren,...zal wel 5 worden dan?? grrrrr.

Ineens hebben we ook paddestoelen, dankzij al die vochtigheid. ik ga ze maar niet proeven... David vroeg vandaag wat het waren, ik zo heel laconiek; Oh, magic mushrooms.
Geloof niet dat ie nou weet of het waar is of niet, oeh, roddels...

De regen zorgt er ook voor dat je in de binnentuin onder de overkapping over een soort van krakend grindpadje loopt 's avonds. Allemaal kleine slakjes die het hogerop zoeken. Jakkes aan je blote voeten, en de tegels zien er niet uit,veel gedweil extra, maar der is domweg niet tegen te vegen, en ze zijn niet om te toveren tot die lekkere l'escargots in kruidenboter.... Merde.