Ben ik weer...................

Op veler verzoek om weer eens een stukje van de heer des huizes te mogen lezen…….bij deze. Het is niet (altijd) dat ik te druk ben, maar af en toe (vaker) ben ik gewoon veel te moe om ook thuis nog eens achter dat ding te gaan zitten. Ik weet het geen excuus, maar toch. Ik zal proberen mijn leven te gaan beteren en ook wat vaker een stukje te schrijven, als jullie dan reacties blijven sturen!

Allereerst iedereen vanaf Sint Maarten een heel mooi, gelukkig en gezond 2010 toegewenst. We hebben veel kaarten, pakjes, mailtjes, telefoontjes en andere attenties in welke vorm dan ook ontvangen, dat vonden we allemaal hartstikke leuk. Fijn om te weten dat er zo ver weg zo aan ons gedacht wordt. Iedereen heel erg bedankt hiervoor! Sommige kaarten waren wat vertraagd door wat voor redenen dan ook. We hopen dat het jullie allemaal goed gaat in dit jaar en misschien dat we elkaar dit jaar in levende lijven gaan zien, hier of daar. Wie weet.
Als we een mailtje ontvangen proberen we echt zo snel mogelijk te reageren, maar vaak duurt het even of langer. Dit betekent niet dat we het niet leuk vinden iets te lezen, helemaal niet, in tegendeel zelfs. Maar om eventjes alle mail te beantwoorden, werkt niet en dan wordt er wel eens wat vergeten, waar weer geen volgorde van belangrijkheid aanhangt. Sorry hiervoor. We doen ons best of blijven ons best doen.
Tot en met oud en nieuw was Judith al bij. Ik wil daarom ook geen ouwe koeien uit de sloot, die hier droog staan, halen. Allereerst wil ik laten weten dat we nog steeds GEEN hond hebben, Orrie, Geert en de rest. Ik wil nog steeds wel maar Judith niet. Die dreigt met de woorden: “jij een hond ik nog een baby”. Ja wat moet je dan….
Op zondag 10 januari zijn we naar Friar’s Bay gegaan. Dit is een strand(je) aan de Franse kant. Er zijn daar 2 strandtenten, 1 voor mensen met de neus omlaag en 1 voor het werkvolk. Dan weten jullie wel naar welke wij toe gingen. Lekker gezeten, gekletst, gedronken, genietst en gegeten. Judith had gamba’s van de bbc en ikke spareribs, natuurlijk met pommes frites voor de kindjes erbij; het was allemaal heerlijk. De tijd vloog om. Heerlijk strandje en relaxte sfeer. Daar gaan we zeker vaker naartoe. Rond 13.30 uur thuis, kindjes in bed. Wij opgeruimd en ’s avonds lekker gebarbecued. Weer een weekend om.
Ten tweede:
we hebben ons huis verkocht! We kregen van de makelaar te horen dat er een man uit Utrecht, alleenstaand met als grote hobby sleutelen aan motoren, om een bezichtiging had gevraagd. Uiteindelijk ging zijn voorkeur uit naar een ander huis in Tilburg, dat ligt in het centrum, maar ons huis vond ie veel mooier zei de makelaar. Die man kwam naar Tilburg om te werken. Nu zocht ie een aankoopmakelaar voor zijn eerste keus, dat andere huis dus. De aankoopmakelaar werd onze verkoopmakelaar. Toeval! Zodoende kent onze makelaar deze man aardig goed. Eerste keus ging niet door en begin van het jaar een 2e bezichtiging met (andere) aankoopmakelaar gehad. Paar dagen later openingsbod. Tegenbod, blabla. Uiteindelijk eens geworden en alles getekend. Ik had mijn vader gemachtigd om niet persé zelf terug te moeten om te tekenen enz. Nu wilden ze net gaan tekenen op de dag dat mijn ouders hier heen zouden komen, zal je altijd zien. Dus mijn vader een dag na hun vakantie op zaterdag naar het kantoor van de makelaar en koopakte ook getekend. 15 maart is de transportdatum. Dan komt de boot, haha. We hebben al wat mogelijke kandidaten gezien.
Ten derde: Bezoek uit NL!!
Eindelijk was het dan zo ver: opa Henk en oma (Enge)Lien, zo eng is ze niet hoor, kwamen naar ons, lees Suze en Jurre (nee hoor)! Voor degene die ze niet kennen: mijn ouders. Al vroeg nadat bekend was dat we naar SXM gingen, hadden ze geboekt. 12 t/m 21 januari zouden ze komen. Helaas maar zo kort in verband met werk van beiden, maar beter kort dan niet. Ikzelf zou bijna 2 weken vakantie hebben, dat had ik wel verdiend al zeg ik het zelf. We hadden het Suze pas 2 dagen van te voren gezegd omdat ze er anders waarschijnlijk toch niet veel van zou snappen, of juist wel, en bij elke vliegauto zou denken dat daar opa en oma in zouden zitten. In eerste instantie wilden ze in een appartement, maar dat werd gauw gewijzigd in een verblijf bij ons. Dat leek ons ook een veel beter en leuker plan. Helaas hebben we niet een extra slaapkamer over voor eventuele logees, of waar ik kan gaan liggen als Judith snurkt. Zodoende moesten we de slaapkamer van Jurre omturnen tot de slaapkamer van Henk en Engelien. Jurre hadden we voor deze periode boven naast ons gelegd in het ledikantje van Bert. Voor degene die Bert niet kennen, ja wat moet ik daar over zeggen: een wijndrinkende neef van Judith en beetje een collega haha. Van Nadja en Dirk-Jan mochten we een bed lenen, waarvoor nogmaals hartelijk dank. Dag van te voren de 11e dus werd dat door Nadja en Anouk gebracht. Judith had het in elkaar gezet, want ik moest natuurlijk werken.
Ze zouden op dinsdag rond 13.30 uur (dacht ik) landen. Wij op tijd in vol ornaat naar Juliana International Airport. Nadja moest daar toevallig ook zijn om een vriendin en vriend op te halen, die voor hen overkwamen, maar zij vertrok wat later.
Ik moest nog even een dienstauto op het werk afzetten, lag toch op de weg. Was er net een ongeluk gebeurd, waardoor we er lang over deden. Suze reed met mij mee en de 2 J’s (100%NL!!!) in de Mitsubishi. Ik moest even de sleutels afgooien en dat was natuurlijk gelijk een mooie mogelijkheid om Suze te showen aan wat lokale collega’s. Ze stal de show!Wat een mooi meisje, ja wat wil je met zo’n papa!
Natuurlijk werd even op het pb wat langer,… uiteindelijk op naar de Boatbar. Dit is een leuk barretje aan de start- en landingsbaan. We moesten natuurlijk goed zicht hebben voor de foto’s. We bestelden 1 drankje, Carib, witte wijn en orange juice. Toen kwam Nadja al aanzetten en zagen we in de verte de contouren van Neerlands trots, althans wat daar van over is, aan de horizon verrijzen. Jeuhhh opa en oma. We hadden ze van te voren gezegd dat we daar zouden zijn en dat ze dus moesten proberen om in de kist links bij het raam te gaan zitten.
Enkele ogenblikken en wat foto’s en tranen later stond de voor Sint Maarten toch echt wel grote 747 veilig aan de grond. Echt een raar gevoel om mensen waarvan je zoveel houdt zo’n (toch) lange tijd niet te zien en dan ineens boven je in de lucht te zien hangen, met het vooruitzicht dat je ze over enkele ogenblikken stevig kan omhelzen.
Op naar de aankomst. Ook daar wilde Nadja als fotografe fungeren, Nadja ook hiervoor dank je wel. Suze kon echt niet meer wachten en vroeg telkens: “zijn opa en oma nou?”. Ja schat ze komen er echt zó aan!
DAAR ZIJN ZE!!!! Suze gelijk naar opa, in de armen en Jurre vond het een beetje raar. Die beseft het natuurlijk niet zo als Suze en kent ze natuurlijk ook niet zo goed. Gelukkig allebei veilig aangekomen en de reis was goed verlopen. Wat fijn om ze weer te zien! Nadja weer de nodige foto’s gemaakt. Ikke ticket betaald en op naar de auto. Wat een bak, was (uiteraard) de eerste reactie. Zonder enige moeite paste alle bagage erin. Ik rijden Pa kaartlezer, 2J’s, Suze en oma achterin. Jurre gewoon in z’n stoel Suze gewoon los. Is heel gewoon hier. We hadden het plan gevat om even bij het vertrek van de KLM te gaan kijken, dan zouden ze gelijk hun eigen aankomst en latere vertrek wat beter kunnen plaatsen. Op naar de Boatbar, alwaar de ene Carib veranderde in 3. Die smaakte opa en oma goed!En mij natuurlijk ook maar daar zullen jullie niet aan twijfelen. Henk en Engelien keken hun ogen uit bij al dat vliegverkeer. Dat dat hier kan en mag, zo laag over de weg enz. Ja, en de weg wordt niet afgezet hoor. Toen vertrok de 747, wat toch altijd weer een heuse attractie blijft. Zo vertrekken jullie de 21e ook, al wilden we het daar niet over hebben. Na nog een rondje op naar huis, eerste echte kennismaking met het verkeer. We gingen volgens mij rond 16.00 uur. Zo’n beetje alles wat er te vertellen viel verteld en gauw wat belangrijke hotspots aangewezen. De rommel langs de wegen viel ze al snel op, ja that’s also SXM. Mijn ouders keken volgens mij hun ogen uit van de bergen, dat zijn het ook echt. Sommige wegen zijn ook wel steil. Op SXM dus een hoog OE-HENK gehalte. OE-TJEERD heb ik trouwens niet gehoord. Rond 16.45 uur reden we de poort van Dawn Beach Estate binnen. Gelijk mijn ouders aan Blair voorgesteld die ook blij was eindelijk mijn ouders te zien en Blair kennende meende ie dat. Thuis aangekomen koffers gauw uitgepakt, de aanvulling van onze medicijnkast in ontvangst genomen. En Suze kwam papa telkens een pakje brengen: shag J.J. ¾ met vloei en aanstekers van D’n Lemans, die Daan gevraagd had bij Francok en Pilske. Daan en F&I dank jullie wel! Tuurlijk kunnen die mee in de ruimbagage! We hebben er nu in ieder geval weer eventjes genoeg. Muggenspul, melk voor Jurre, klamboes, haarverf (niet voor mij) nutjes kuukskes weet ik het allemaal wat hadden ze meegesjouwd. Pap en mam heel fijn we teren er nog op!
Uiteraard snel een drankje op de porch. Judith had haar best gedaan in de keuken. Mijn ouders en ik zelf ook, hadden niet zo’n honger dus bleef er behoorlijk wat over. De nodige Caribs, witte- en rode wijn en Presidentes volgende waarna rond volgens mij een uur of 00.00 uur het lampje uitging. Hadden die opa en oma bijna de 24 (van Lemans) volgemaakt of misschien ook wel helemaal ik weet het echt niet meer.
Woensdag 13-01:
Allemaal goed geslapen. ’s Morgens ontbeten en op naar Philipsburg. We zijn eerst met z’n allen naar Colebay gereden om een grasenderest-trimmer te kopen zodat ik de tuin zelf bij kan gaan houden, sparen we de kosten van de tuinman weer uit, en zelf lekker zweten. Rondgekeken en toen naar Philipsburg. Over de Boardwalk van alles gekeken en wat gedronken natuurlijk. De grote cruiseschepen van dichtbij bekeken, ze zijn groot hè? Tegen 13.00 uur weer allemaal thuis, wat eten en kindjes naar bed. ’s Middags ik met ons pap en mam boodschappen doen bij de Cost U Less, mijn moeder wilde natuurlijk zien wat en vooral voor welke prijs hier zoal te koop is. Het nodige ingeslagen, uiteraard bier en wijn en andere lekkere noodzakelijke dingen. Einde van de middag bbc aan speciaal voor opa en oma lekker in januari, in NL ligt een pak sneeuw, buiten bakken. Er werd beduidend beter gegeten dan de dag ervoor, lag het aan de kookkunsten van de bakker? Nee hoor schat.

Donderdag 14-01
Met Opa en Oma naar Sint Maarten Zoo. Ze vonden het leuk en vooral omdat de kindjes het zo leuk vinden. Dat hebben we zelf ook. Ik heb nu zelf ook maar een abonnement aangeschaft, misschien ben ik eens vrij en is de dierentuin open? Middagprogramma weten we niet meer. Waarschijnlijk ben ik rond gaan rijden met ze. Het weer was de eerste dagen niet echt je van het, bewolkt en af en toe regen. ’s Avonds in ieder geval heerlijk gegeten bij Busby’s nadat we even op het strand hadden uitgewaaid.
Wat we vrijdag gedaan of niet gedaan hebben weet ik niet meer. Zaterdagmorgen zijn Judith en ik weesten vissen aan de kust bij Tamarind, een community naast ons. Zie foto’s voor de vangst. Opa en oma op Suze en Jurre vandepassen. Suze zei tegen ze toen haar verteld werd dat we waren vissen: “O geeft niets hoor”. Ze keek haar ogen uit bij de door ons gevangen en meegebrachte bluppies.

Ik heb mijn vader ook nog een paar uur autorijles gegeven, zodat mijn ouders alleen op pad konden. Mijn vader had nog nooit in een automaat gereden en mijn moeder leek wat bijles wel verstandig alvorens zelf naast opa in de auto te stappen. Het rijden ging heel goed, gelijk getankt en nog wat gedaan, misschien bier gehaald ofzo? Mijn vader was met vlag en wimpel geslaagd. Henk en Engelien konden zelf op pad. Nu hadden ze daar eerder ook niet veel zin in gezien het slechte weer, natte wegen, glad en hoge bergen enz. Vanaf dat moment zijn ze bijna elke dag een paar uur weggeweest.
Judith en ik zijn nog 2 x vaker weesten vissen, waarvan we de laatse dag 21e niets vingen.

Vanaf Curacao, toen ik daar was voor IBT (wat betekent dat eigenlijk?) had ik vlees als souvenir meegenomen wat me niet gelijk in dank afgenomen werd. Ruim 3 kilo Lomito, oftewel ossenhaas, diepgevroren en vacuüm verpakt. Het eerste stuk hebben we lekker met z’n 4en opgepeuzeld, gewoon op een doordeweekse dag. Iedereen die het aanbeval: jullie hebben gelijk het is echt heerlijk vlees, gewoon met niets op de bbc. Echt smullen. Het 2e stuk, zo’n 1600 gram zouden we bewaren voor de eerste visite, opa en oma dus. Nou dat stukje meat hebben we dinsdag 19 januari verorberd. Zelfs mijn moeder at veel! Het stuk was echt bijna helemaal op. 10 t/m 12 februari mag ik weer naar Curacao, Judith geen vlees deze x?
Op woensdag 20 januari zijn we ‘s morgens met z’n allen naar het strand geweest. Het was niet te warm en er was niemand op Babybeach. Oma ging zelfs zwemmen wat Jurre en Suze natuurlijk geweldig vonden. Zie je wel verleer je niet. Opa hield het bij natte kuiten halen. De kindjes genoten er echt van, opa en oma ook en Judith en ik op ons beurt ook. Mijn moeder had het al een paar dagen over Lobster eten. Deze avond was je laatste kans. Mijn vader en ik ’s middags op pad om in Simpson Bay een leuk (en lekker) tentje te zoeken. Dat vonden we in de hoedanigheid van Lee’s Roadside Grill. Toen we net gesetteld waren arriveerde er een boot die terug kwam van een fishtrip met Lee himself als kapitein. De Amerikaan werd opgewacht door zijn gezin, aan zijn gezicht viel af te lezen dat de vangst om over naar huis te schrijven was. Wat later werd die ook voor ons zichtbaar: Wow, wat een vangst! Dat wil ik ook gaan doen! Ons pap leek dat ook wel iets, hetgeen betekende dat we de afspraak maakten dat we dat de volgende keer gaan doen. Judith gaat dan natuurlijk ook mee. Door al deze hectiek vergaten we bijna waar we voor gekomen waren:eten. Mijn moeder en Judith wilden lobster. Ze mochten bij het bassin een geschikte kandidaat uitzoeken, die dan eerst gekookt zou worden alvorens hij/zij de bbq zou gaan begroeten. Nou ze aten hun vingers er bij op. Mijn vader en ik natuurlijk vlees en Suze en Jurre kindermenuutje. Nou dat laatste avondmaal was heerlijk! Voorlopig de laatste maal samen op de porch een drankje en hapje. Wat vliegt de tijd toch voorbij, echt niet normaal. Voor we het wisten stonden de koffers weer ingepakt in de auto. Goed teken natuurlijk als de tijd snel gaat, maar ook lastig om weer afscheid te moeten nemen.
Donderdag rond 15.30 uur naar het vliegveld. Op het vliegveld natuurlijk tranen. Wij gingen ook maar snel beter voor met name Suze. We zouden thuis op de porch naar opa en oma zwaaien die met Air France terug vlogen en zodoende over ons huis zouden vliegen. Het vliegtuig hebben we volgens mij niet gezien, Suze en Jurre natuurlijk wel dat begrijpen jullie. Weer een vakantie om, weer aan het werk, weer gewone leven, weer zonder pap en mam:bah.
Pap en mam, opa en oma, we hopen dat jullie het heel erg naar jullie zin gehad hebben en dat jullie alles hebben gedaan wat jullie graag wilden doen. Wij vonden het heel fijn dat jullie bij ons in huis waren en hebben van jullie genoten. We hopen dat jullie nu een beetje inzicht hebben in de dagelijkse gang van zaken en de do’s en don’ts van SXM. We hopen jullie, het liefst zo snel mogelijk, terug te zien en dan zijn jullie meer dan welkom bij ons in huis. We vonden het allemaal heel fijn jullie weer te zien, met jullie te kletsen, lachen enz. We zullen jullie weer missen.
Ongetwijfeld ben ik veel vergeten te vermelden. Als we er nog op komen zetten we het op de site. Ik ben weer gewoon met werken begonnen, gelukkig, zeker voor J.J.S., qua werk wat rustiger.
Ik had ons pap en mam nog verzocht zelf een stukje te schrijven dat we dan op de site zullen plaatsen. Deze stukjes, een van opa en een van oma, zijn binnen en komen heel snel op de site.
Nu we het huis verkocht hebben leek het ons een mooie reden om Jannie deze kant op te halen. Zo gezegd zo gedaan. We kunnen 16 maart ons volgende bezoek op het vliegveld gaan begroeten.

Groeten allemaal
Tjeerd