The Baths.

Nog 1 hele dag, donderdag 6 Juli, en jep, weer een autootje gehuurd en op pad. Deze keer terug naar waar we begonnen, Spanish Town.

Op foto 1en 2 kan je zien hoe hoog het “bij ons” was, op 4 en 5 zie je de lagere zuidkant, waar SP ligt, en het vliegveldje waar ik nooit wil landen. Spanish Town heeft niks met Spanje te maken. De naam komt van het zwaar verbasterde Engelse woord –pennistion-. Dat is een blauwe wollen stof waarvan, in de dagen van de slavernij, de kleren werden gemaakt voor deze slaven. Daar wat rondgeneuzeld en sandalen voor Suze gekocht, en tuurlijk, de vlag!

Verder naar de Baths, was da? Nou, je waant je een beetje in een sprookjesverhaal, dat je zelf een miertje bent in een grindpad dat naar zee loopt. Enorme stenen, meestal ronde vormen, een smal paadje leidde beneden naar een strandje met nog veel meer stenen. (maatje enorm, maar als je zegt; rotsblok, dan denk je aan vierkant, en dat waren ze duidelijk niet!). Ongeveer 70 miljoen jaar oude overblijfselen van lava, en links en rechts, op land en in water, grotten. Dat tochtje bovenlangs en door grotten met en zonder water konden we niet maken met de kindertjes, jammer, bovendien regende het ook weer eens, dus eerst maar een frietje en een biertje en een sappie, maar in die zin geluk dat het regende want het was er niet zo druk, anders kan je over hoofden lopen schijnt het, wat volgens mij geen recht zal doen dan aan de omgeving.

Wij drietjes het water in, viel me niet mee, er stond daar vette stroming en in het zachte zand lagen vele rotsen, wel rond maar niet echt handig, maar met die buik was ik ook net zo’n steen. Daarna even een eindje klauteren met allen, Suze zocht slakjes en die moesten we allen bekijken, machtig vind ik hun beider aandacht voor alle kleine dingen,… Jurre wilde overal van af springen. Het begon te onweren dus we hebben de plek vroegtijdig verlaten, pad was glad, maar spannend volgens beide blaagjes.

In de auto gaven ze het al snel op, wat ons de gelegenheid gaf terug naar boven te rijden, maar nu via de linker kant van het eiland, kleinere weg, links de stranden, rechts de berg(en) en het groen, prachtig prachtig. Aan de huizen te zien wonen hier wel Engelsen met centen…Bij Nail bay heb ik even de ruines van een molen bekeken, een gedeelte was omgetoverd tot woonhuis, das pas wow! Mooie bloemen overal en via een spiksplinternieuwe weg kwamen we boven uit en keken we op waar we in het hotel zaten. Waaien daar, niet te filmen! Nog een andere weg in, doodlopend, maar wel met politiebureau, aha, gezien, het gebouw was mm mm, maar het uitzicht????

Terug bij onze kamer waren ze wakker en wilden naar zwembad, ok. Echt lekker was het niet, regen en wind, maar nu hoefden we niet letterlijk neer en op te lopen, want we hadden de auto nog, dus thuis lekker douchen en omkleden, en weer met de auto naar beneden, zelfde plek eten! Knofje en Lisa waren ook mee, ze zagen beide nogal witjes, want Suze had ze helemaal ingepoederd , dat moest, ze hadden jeuk, (jawel, onze poppenmam) en de badkamer zag er uit als een illegale cocaine verhandel plek.
De zonsondergang was hier ook mooi, (maar thuis nog mooier) de kinderen waren erg lieve broer en zus deze avond, en wij die avond een lieve pap en mam. Zo werkt dat dan!

Vertrekken is niks aan, ik ben nooit blij naar huis te gaan, ook al wonen we waar we wonen, ik ben gewoon graag op reis, en ja hoor, als ik eenmaal thuis ben is het ook weer fijn, maar gaan? Nee, niks an. Vrijdagochtend nog weer in het zwembad, de auto bleef beneden staan dus terug moesten we de trappen op Tante C, poeh, broodjes eten en de kinderen vielen gelukkig op de bedden in slaap. Tjeerd en ik dozen inpakken en met tape vastplakken, geen zin om weer overgewicht te moeten dokken. Nog een bakje koffie en de taxi was er, om ons naar beneden te brengen, want de ferry ging vanaf deze dok.
Mooi zo, na even wachten en lachen om de telefooncel en de voorspellende steen (zie fotos) kwam ie al aan, tochtje van nog geen half uur over redelijk heftige zee naar Tortola terug. Daar met Suze naar een winkeltje om te plassen en een taxi in naar vliegveld.

Klein schoon vriendelijk rustig en Engels, en ha, geen extra’s te betalen. Buiten op het terrasje gezeten waar Suze en Jurre druk waren met stenen tegen een palmboom zien te gooien, en camouflage spelen met de palmbladeren.
Na een respectievelijk rustig kort vluchtje waren we weer op ons eigen eilandje geland, taxi stond klaar en om 20.00 dezelfde avond was alles alweer opgeruimd en de wasmachine met het laatste bezig, Jurre en Suze waren zo aan het spelen dat we al die tijd geen omkijken naar ze hadden.

Lekker slapen en nog twee dagen weekend, het volgende weekend zouden Carol Karin Wijnant (met een t Angeline) en Jasper arriveren!