gezinsuitbreiding??.......

De eerste week van Januari was het nog vakantie, maar het weer voor hier niet zo denderend, veel , voor ons doen, koude wind, en sja met een klein mannetje der bij ga je de wind niet opzoeken.
Gelukkig was het de laatste zaterdag mooi weer, op naar het strand. In elk ander land waar je naar het strand kan is het in het weekend drukker. Hier niet. Zaterdag en zondag is het druk op het vliegveld, de grote wisseldagen van toeristen, en dus zijn die dan aan het in of uitpakken,met rode of witte schouders, en niet op de stranden rondom ons.
Suze wilde nu wel eens van de steiger afspringen. Het ding is heel lang zonder planken geweest, altijd handig lopen, maar tis weer gemaakt. En zowaar ze deed het!!! Tjonk, en nog een keer en nog us. Jurre vond het nog maar niks. En Tjeu vond het heerlijk op het strand, beetje koekeloeren drinken en slapen, echte Islander zullen we maar zeggen.

Voorts liep er hier al een weekje een zwarte-witte kat/poes rond, brutaal als de pest, ruzie met Mau Mau en ook zomaar in onze keuken en aan het voer van Nyx zitten vreten. Tijd voor de kattenval. Maar deze dame stonk er niet in, jawel dame. Ik had al eens een vreemd gepiep gehoord, en Tjeerd ook al eens ’s avonds, soms net een kleine baby. Ja die menen we nu overal weer te horen natuurlijk, daar ben je op gefocust. Maar Tjeerd was met de jacuzzi aan het poetsen voor het aanstaand bezoek, en wat vond ie boven? Onder de witte stoel lag de poes….met vier kleine poesjes…. Ahhhhhhhh. Zelfs wij zijn dan niet zo vals om de val te laten staan.
Suze en Jurre waren er niet weg te slaan. Zitten we allen boven, komt Suze met een lege chips doos aanzetten. “ ik heb de zakjes eruit gehaald mamma, kijk deze doos past vast net onder de stoel, dan zitten ze niet op de koude vloer”. Lief kind! Het paste inderdaad precies. Ook maar voer en melk gehaald en vanaf toen zijn we dus ook aan het zorgen voor 5 katten-poezen meer. Maar houden is niet helemaal de bedoeling, dus wie dit leest en hier op SXM woont, kom kijken en straks halen zou ik zeggen!

Dat dagje strand (de 7e Jan.) liep ’s avonds volledig ongezellig uit op ontzettende rugpijn van mij, ik stond huilend in de keuken te koken, meer op een stoel hangend dan wat anders, echt vreselijk. Dat bleek het begin van een week doffe ellende, koud, tintelende vingers, zweten, pijn pijn pijn en nog es rugpijn, zere keel en oren. Zo erg dat ik Tjeu niet uit de wieg kon tillen, kon amper uit bed, en zelfs dat was au, dus het was voeden en niks meer en minder.
Voor het eerst in mijn leven dat ik iemand heb moeten vragen thuis voor me te blijven, ik kon echt niet voor Tjeu zorgen alleen. Dus Tjeerd tegen wil en dank nog een week vrij moeten nemen, heel vervelend. Heb de dokter gebeld, ik kon der echt niet naartoe. Innemen mocht ik toch niks, in verband met de borstvoeding, ja paracetamolletje, maar dat hielp dus echt geen ene zier. Angeline heeft me der een eind doorheen geholpen met der gewapp,dat deed me goed!
Ondertussen ben ik tot op de dag van vandaag nog niet helemaal zoals het zou moeten, en is het nog steeds de vraag of ik griep had of dengue. Had het slecht, dat is zeker.

Tien dagen later, de 17e, moest ik met Tjeu naar consternatiebureau. Weer twee prikjes gehad en gewogen, op 30 gram na weegt ie nu 6 kilo! En dat terwijl ie dus ook wel spuugt, gelukkig inde verste verten niet zoals Suze en Jurre! 63 cm lang is ie nou, weet je dat ook meteen. Suze was die dag niet naar school, want opa en oma kwamen aan, en we konden natuurlijk niet zonder Tjeu gaan, en misschien zouden we wel net verkeerd qua tijd uitkomen met Suze weer ophalen van school om half 3. Er waren weer eens meer bekenden aan het wachten op familie leden, grappig is dat, en toen opa en oma er eindelijk waren was Suze weer zo vol van alles dat ze helemaal stilletjes werd. Later zijn opa en oma met Tjeerd Jurre gaan halen van school, en die reageerde ook zoals zichzelf: vloog bijna tegen het hek omhoog van enthousiasme!
Zal Tjeu straks tussen hen in zitten met zijn karaktertje?