Halloween

Afgelopen zaterdag was het hier, net als bij jullie uiteraard, Halloween. Big deal zou je zeggen, nou hier dus wel. De krant stond er al dagen vol van, party hier party daar, costumes for rent en sale en noem het allemaal maar op. Natuurlijk zijn wij meteen van alles gaan kopen en zijn we zaterdag van de ene halloweenparty naar de andere geweest, wat een feest!........ Haha, not!
Wij hadden hier al vervroegd Halloween met ons Jurre jongetje. Tussen de middag slapen ze allebei een poos(je) en deze keer hoorde ik Jurre al brabbelen op zijn kamertje. Dan moet je niet gaan kijken want dan is het huilen als ie er niet uit mag, terwijl als je em even laat, ie heel lief zit te spelen, je hoort hem vaak schaterlachen, Joost mag weten waarom en ik lach dan aan de andere kant van de deur stilletjes met hem mee… Ook vorige week was hij zo bezig, ik hoorde wat bonken en een belletje rammelen dus dacht, nou laat nog maar even lekker zijn gang gaan…. Na een kwartiertje hoorde ik niks meer, op de een of andere manier dacht ik niet van ;die slaapt weer, maar had ik meer zoiets van ;wat is er aan de hand? Was net onderweg en begint me er een te brullen, alweer angstzweet, deur open……. Daar lag Jurre, hij zag eruit alsof een enorme spin hem volledig in haar web had gesponnen, je ziet dat wel eens, zo’n vlieg helemaal wit van al die draden, als een coconnetje in dat web. Zo zag Jurre er ook uit, helemaal opgefrommeld, 1 armpje achter zijn rug, het andere langs zijn hoofdje met een handje en de nek. Beentjes onder hem opgevouwen en zijn snoetje strak tegen het “web” aan………… Hij kon zijn oogjes niet eens meer knipperen!Wel allemachtig, had ie zijn klamboe van het ijzerdraad afgetrokken en er waarschijnlijk eerst leuk mee gespeeld totdat het natuurlijk helemaal strak ging zitten en hij steeds verder in de knel kwam.
Dacht je dat ik em los kreeg? Hij probeerde nog zich los te wringen en was zelf in paniek, en ik wilde hem natuurlijk anders draaien dan hij wilde…kreeg er niet eens een gat in gescheurd in dat ding (toch een goeie klamboe ome Ferdinand!)zo strak zat het. Voor mijn gevoel een eeuwigheid later had ik een beginnetje gevonden en kon ik hem eruit wurmen. T was ook net een vlindertje die uitkwam, hij was helemaal verkreukeld, en we waren allebei drijfnat van het zweten…….jongetje toch, wat een schrik weer met jou! Hij had de kleine minihokjes overal op zijn armpjes benen en wangen staan!Als het niet zo serieus schrikken was geweest had ik een foto gemaakt, geheid dat ie elke verkleedcontest van elke party had gewonnen!